Een huis verkopen is momenteel een zaak van lange adem. Potentiële kopers krabben zich nog eens achter de oren. Banken houden de hand langer op de knip. Een goede eerste indruk is van groot belang.

De makelaar die nieuwe koopwaar taxeert, schiet tijdens hetzelfde bezoek van elk vertrek wat plaatjes. Maar een succesvolle makelaardij kweekt niet automatisch begiftigde fotografen. Een aansprekende miniatuurafbeelding maakt op huizensite Funda soms het verschil tussen wel of niet doorklikken. Daarom schakelt de slimme huizenhandelaar voor duurdere panden geregeld een professionele fotograaf in.

Verkoop is natuurlijk niet de enige reden om binnenshuis aan het fotograferen te slaan. Een interieur kan ook gewoon mooi zijn, zoals oude paleizen, kastelen en kathedralen die de fotohobbyist op vakantie tegenkomt.

Bij kantoorpanden beperkt boeiende architectuur zich allang niet meer tot de buitenkant. Grote multinationals troeven elkaar af met apart gestileerde interieurs. IKEA-bureaus en tussenschotten maken plaats voor tuintafels en deels opengezaagde zeecontainers. Stoelen en fauteuils ruimen het veld voor hangmatten en zitzakken. De inrichting thuis hoeft ook geen eenheidsworst meer te zijn. Woonwinkels bieden met een groot assortiment aan vormen, kleuren en materialen voor ieder wat wils. Natuurlijk komt de camera eraan te pas om het met zorg opgebouwde interieur vast te leggen.

Op het eerste gezicht lijkt er qua compositie niet zo veel eer te behalen aan interieurfotografie. De inrichting staat vast, het toestel dient dit enkel te registreren. Toch bekwamen veel professionals zich juist in deze tak van sport. Een interieur loopt niet weg en biedt de gewiekste fotograaf alle tijd om een plaat van hoge kwaliteit te knippen. Daarnaast is het een uitdaging om een statisch onderwerp toch boeiend uit te beelden. Interieurs vastleggen wijkt sterk af van andere fotografierichtingen. De fotograaf loopt namelijk in het onderwerp zelf rond. Dat is wezenlijk anders dan bijvoorbeeld studiowerk, waarbij men het voorwerp van buitenaf bekijkt. Het standpunt is dus veelbepalend en maakt het kiezen van een compositie geenszins een gelopen race. Hoe eentonig een kamer ook lijkt, er is altijd een hoek van waaruit hij het meest aanspreekt. Begin dus niet direct te kieken, maar loop eerst het vertrek even rond.

Om bij de kijker een realistisch beeld van een interieur op te roepen, zijn overzichtsfoto’s noodzakelijk. Hoe kleiner de ruimte, hoe meer de fotograaf moet uitzoomen om kijk op het geheel te houden. Bij spiegelreflexen en systeemcamera’s zorgt een groothoekobjectief voor de noodzakelijke beeldhoek. Op enkele modellen van Panasonic en Canon na zijn compacts hier snel uitgespeeld; ze bieden simpelweg te weinig groothoekbereik. Daarom stapt menige toerist in een mooie toonzaal steeds verder achteruit, tot hij met de rug tegen de muur staat.

Het fijne, verre uitzoomen van het groothoekobjectief heeft wel een prijs: vertekening. Het glaswerk overdrijft het perspectief. Wanneer de camera niet haaks op muren staat, lijken deze om te vallen. De achtergrond lijkt veel verder weg, de voorgrond speelt een grotere rol. Voor de één een nare bijkomstigheid, voor de ander schept het creatieve mogelijkheden. Maar een fotograaf zonder groothoek is niet direct uitgespeeld.

Gebrek aan een grote beeldhoek noopt tot een serie van minioverzichtjes. Schiet vanuit verschillende hoeken om samenhang in de representatie te krijgen. Zet een paar stappen de kamer uit en gebruik de deurpost als kader. Een uitnodigende, openstaande deur leidt de blik het beeld in. Maak eventueel gebruik van spiegels voor meer dieptewerking.

De felle lentezon fleurt elk interieur op. Zelfs de meest inspiratieloze inrichting krijgt sfeer onder invloed van zonlicht. Het zorgt voor schaduw en daarmee voor extra lijnen en vlakken. De zon geeft een keihard contrast en daardoor inktzwarte schaduwen op de plaat. Zet dit creatief in of laat een rolgordijn zakken voor meer gefilterd, subtieler licht. Wees voorzichtig met ramen in beeld. Door het grote verschil in lichtintensiteit is de kans op een overstraald raam groot. De lichtmeter weet ook niet altijd raad met een dergelijk contrast. Belicht daarom over of mik voor het vaststellen van de belichting eerst even op een stuk muur zonder ramen.

Hulplicht in aantocht

Hoe fris en licht een interieur ook toont, ten opzichte van buiten is het binnenshuis bijna schemerig. Zeker bij karakteristieke zalen met veel houtwerk schiet de sluitertijd omhoog. In de automatische stand zal de camera al snel hulp zoeken bij de flitser. Of een frontale flits zin heeft, ligt vooral aan de grootte van het vertrek. Fraai is het echter zelden. Een opzetflitser met diffusor presteert al een stuk beter. Is het plafond licht van kleur en niet te hoog? Probeer de flitskop dan eens omhoog te richten. Voor grote vertrekken biedt dit echter geen soelaas. Voor een topresultaat werkt de fanatieke fotograaf daarom vaak met meerdere, losse flitsertjes. Draadloze systemen zoals die van Cactus gaan al voor een paar tientjes over de toonbank en bieden veel flitsvrijheid.