De Israëlische tv-zender Arutz 1 besteedde uitgebreid aandacht aan de moordpartij op vrijdag 11 maart in de Joodse nederzetting Itamar. De presentatoren van het nieuwsprogramma Mabat waren zichtbaar aangeslagen. Verslaggever Amir Bar Shalom zei dat hij veel aanslagen had gezien, maar dat deze alle andere overtrof wat barbaarsheid betreft. De baby van drie maanden die omkwam werd bijvoorbeeld met afgesneden keel gevonden naast haar vader, die op dezelfde wijze werd omgebracht. Mu’awiyah Kaba’a, een Arabische hulpverlener in dienst van Magen David Adom, was als een van de eerste hulpverleners ter plekke. Hij zei dat hij nog nooit zoiets gruwelijks had gezien.

In Israël heeft altijd een code binnen de media bestaan dat beelden van slachtoffers van aanslagen niet worden gepubliceerd. Aanvankelijk werd die code ook in dit geval gehanteerd maar later kwamen de beelden toch op internet. Dit gebeurde vanwege de gruwelijkheid van de aanslag en nadat de familie van de slachtoffers daarvoor toestemming had gegeven.

Deze afschuwelijke moord kan niet losgezien worden van het demoniseren van Joden die over de zogenaamde groene lijn in Israël wonen, dat wereldwijde proporties heeft aangenomen. Een groot deel van de internationale media collaboreert in feite met de Palestijnse haatcampagne tegen de Joden op de Westoever. Zo duiden zij deze Joden over het algemeen aan als „kolonisten.” Hun dorpen en steden omschrijven ze als „illegaal” of, in het gunstigste geval, als „niet legitiem.” Er gaat bijna geen dag voorbij zonder dat die media op een negatieve wijze berichten over deze aanzienlijke groep.

Ook na de gebeurtenis in Itamar bleek dat internationale media, waaronder de BBC, de moord meenden te moeten omzetten in een verhaal over illegale nederzettingen en kolonisten. De vermoorde baby van drie maanden werd in deze berichten als een kolonist omschreven en Itamar werd het tehuis genoemd van „de meest radicale Joodse kolonisten” (New York Times).

Gerenommeerde experts op het gebied van internationaal recht hebben lang geleden al aangevoerd dat de term ”illegale nederzettingen” incorrect is waar het gaat om de Joodse gemeenschappen op de Westoever. Dat wekt geen verbazing omdat heel Palestina, inclusief de Westoever, door de Volkenbond was aangemerkt voor Joodse vestiging.

In de loop der jaren zijn de Joodse inwoners van de Westoever beroofd van iedere menselijke waardigheid. Doordat dit klimaat is ontstaan, werd de gruweldaad in Itamar mogelijk. Sommige Israëlische functionarissen die de slachtoffers hadden gezien hadden het over „slachten” toen zij over de moorden spraken. De jarenlange campagne tegen de Joden op de Westoever is door Israël nooit adequaat beantwoord. Sterker nog, een deel van de Israëlische media is zelf betrokken bij deze campagne. Uiteindelijk heeft dit ertoe bijgedragen dat de delegitimatie oversloeg naar de Joodse staat als geheel.

Het plan van Israël om de ophitsing door de Palestijnen nu te gaan aanpakken lijkt opnieuw voorbij te gaan aan het grotere probleem. In het kader van de opstanden over de onderdrukking en armoede in de Arabische wereld is duidelijk geworden dat de meeste internationale media jaren lang hun werk niet hebben gedaan. Terwijl in de meeste Arabische landen grove mensenrechtenschendingen plaatsvinden en het gros van de bevolking in armoede leeft, waren deze media geobsedeerd met de situatie op de Westoever en een relatief kleine groep Israëlische extremisten die daar leeft.

Ten gevolge van deze obsessie is een vals beeld ontstaan van een crimineel ”kolonistencollectief” dat uitsluitend bestaat uit extremisten. In werkelijkheid houdt de overweldigende meerderheid van de ca. 300.000 Joden op de Westoever zich uitsluitend bezig met werken, leren en met het vervullen van religieuze en burgerplichten. Op tal van plaatsen werd door deze Joden ook de dag na de moorden in Itamar gewoon samengewerkt met de plaatselijke Palestijnse bevolking. De term ”kolonist”, die de Arabieren introduceerden voor deze Joden, zou komisch genoemd kunnen worden, ware het niet dat er zo veel schade door is aangericht.

De Talmoed (Traktaat Peah 1:1) stelt het gebruik van taal om aan te zetten tot haat op één lijn met moord. Dit lijkt volledig van toepassing op de campagne tegen de Joden op de Westoever.

De auteur is onderzoeker voor Missing Peace Informatie.