Grootste steen des aanstoots voor treinreizigers vormen de nieuwe NS-Sprinters, die het treinbedrijf in 2004 bestelde. Toen werd al duidelijk dat deze 131 treinen om diverse redenen geen toilet zouden krijgen. Inmiddels zijn er honderd van deze treinen geleverd en klagen reizigers en treinpersoneel regelmatig over het gebrek aan sanitaire voorzieningen. Ook in treinstellen van regionale vervoerders ontbreekt vaak een toilet.

Woensdag vergadert de Tweede Kamer over een aantal spoordossiers, waaronder dat van de treintoiletten. Daarop vooruitlopend schrijft de bewindsvrouw dat ze de klachten van reizigers en personeel serieus neemt. Zo brengt ze in herinnering dat ze eerder al heeft besloten dat ze er in nieuwe contracten met spoorvervoerders rekening mee zal houden. Daarin zal staan dat elke intercitytrein een toilet moet hebben. Ook mag ‘het kleinste kamertje’ niet ontbreken in stoptreinen, waarin meer dan eenderde van de reizigers langer dan een uur rijdt.

Het alsnog laten inbouwen van wc’s in de 131 NS-Sprinters wordt volgens haar veel te duur. „Dat kost ruim 90 miljoen euro en leidt tot aanzienlijk hogere kosten voor onderhoud en exploitatie”, schrijft ze. De minister vroeg onlangs aan NS en ProRail 160 miljoen euro te besparen. „Daarom is het inbouwen van toiletten, zoals in eerdere brieven al betoogd, geen verstandige en verantwoorde optie.”

Niet alle treinhaltes beschikken over een toilet. Om hieraan tegemoet te komen geeft Schultz aan ProRail opdracht om toiletten te bouwen op veertig stations. Dit zal naar schatting drie jaar vergen, al kunnen reizigers op sommige plaatsen al eerder met hun wc-app of een kaartje een toilet vinden. Dit omdat op sommige stations dergelijke faciliteiten bestaan, die in het verleden zijn gesloten en nu weer heropend kunnen worden.