Ongetwijfeld zullen de spanningen in moslimlanden vandaag tijdens de biddagdiensten een plek krijgen. Evenzo zal er aandacht zijn voor de politieke en vooral de economische omstandigheden in ons land.

De economische crisis heeft het optimisme dat we van goed naar nog beter gaan, fors getemperd. Veel mensen maken zich zorgen over hun werk en inkomen. Sommigen ondervinden inmiddels wat het is om op straat te staan. Anderen vrezen binnenkort zonder werk te raken. Velen merken in hun portemonnee dat het allemaal wat minder wordt.

Daarbij komt dan nog dat het cultureel-maatschappelijk klimaat in ons land achteruitgaat. De polarisatie slaat toe. De ruimte voor het belijden van het christelijk geloof staat onder druk. Steeds heftiger klinkt de kritiek op mensen die willen vasthouden aan Bijbelse normen. Ze zouden onverdraagzaam en onbarmhartig zijn.

Genoeg reden dus om vandaag biddag te houden. Daar mogen al die noden worden neergelegd voor het aangezicht van God. Hij mag worden gevraagd om hulp en zegen. Dat is zelfs plicht. De Bijbel zegt: „Laat uw begeerten in alles door bidden en smeken, met dankzegging, bekend worden bij God.”

Essentieel is wel waarom we bidden. Het mag niet primair gaan om het eigen belang. Het zal eerst en vooral moeten gaan om het gebed om de uitbreiding van Gods Koninkrijk. Het is veelzeggend dat in het Onze Vader de bede om de komst van dat rijk eerder komt dan de vraag om dagelijks brood.

Wezenlijk is ook welke waarde we hechten aan het gebed. Wanneer het dagelijks gebed of de jaarlijkse biddag niet meer is dan een gewoonte, valt er weinig van te verwachten. Wanneer de sleur het gebed bepaalt, hangt de stank van het ongeloof eromheen. Alleen wanneer de bidder oprecht gelooft in een horend God, is er verwachting. Augustinus noemt het gebed van de rechtvaardige de sleutel tot de hemel. „Wie gelovig bidt, maakt deel uit van de wereldregering.” Met andere woorden: volgens deze kerkvader heeft zo’n bidder meer invloed op het wereldgebeuren dan Obama of Gaddafi.

Ten derde gaat het erom met welke houding men bidt. Bidden is wel genoemd „eerlijk worden voor God.” Dat doet niet iedere bidder. Knielen is niet hetzelfde als door de knieën gaan. De hervormde theoloog H. Jonker omschreef bidden als „het uitgieten van je hele hebben en houden voor God als een kan water waar geen druppel in achterblijft.”

De reformator Maarten Luther noemde bidden het „vak van een christen” zoals een kleermaker kleren maakt. Maar hij had nog nergens een christen gevonden met het bewijs van vakbekwaamheid op zak.

Bidders blijven leerlingen, zoals de discipelen: „Heere, leer ons bidden.”