Hervormde kerk Poortugaal zoekt nieuwe eigenaar voor oud predikantenbord
POORTUGAAL – Met zorg werden de vergulde letters aangebracht op het kolossale predikantenbord. Nu staat het paneel –ooit hing het bord in de hervormde kerk van Poortugaal– afgedankt in een vochtige loods. Op zoek naar een nieuwe eigenaar.
In menig kerkgebouw prijkt het aan de wand: een bord met daarop de namen van alle voorgangers die de gemeente hebben gediend. Zo ook in Poortugaal. Lange tijd was een groot uitgevallen predikantenbord –zo’n 6 bij 6 meter– een van de pronkstukken in het monumentale godshuis.
Vergankelijke namen in vergulde letters. Het zijn er tientallen. Bekende en onbekende dienaren van het blijvende Goddelijke Woord. Een van hen is ds. Eliazar Swalmius. Hij begon zijn dienstwerk in Poortugaal in 1605. Zijn naam bleef bekend in kunstminnend Nederland. Meesterschilder Rembrandt legde de stemmige voorganger in 1637 vast op het doek.
In 1929 moest het predikantenbord na een restauratie echter wijken. Na veel omzwervingen belandde het letterlijk tussen de rommel. Een oude legerloods aan de Hoogvlietsweg in Poortugaal functioneert als opslagdepot van de plaatselijke rommelmarktvereniging. Het predikantenbord kreeg er een plekje te midden van afgedankte prullaria, tafels en stoelen.
Esther Slegh, de antikraakbewoner van het voormalige defensiecomplex, schrok toen ze het bord zag staan. „De loods staat op de nominatie om gesloopt te worden. Het zou verschrikkelijk jammer zijn als dan ook dit stukje religieus erfgoed verloren zou gaan.”
De betrokken bewoonster ging ijverig op zoek naar een nieuwe eigenaar. Verschillende musea toonden interesse. „Het Historisch Museum uit Rotterdam stond binnen een uur na mijn telefoontje op het erf. Ze vonden het een prachtig bord. Maar het is te groot voor hun opslagruimte.”
De voorzitter van de Poortugaalse kerkenraad, J. W. Ponstein, zegt desgevraagd „bijzonder ongelukkig” te zijn met de actie van Slegh. „Ik weet helemaal niets af van haar plannen.” Hoewel de borden niet meer in de kerk hangen, blijven ze eigendom van de kerkenraad, benadrukt hij.
Onzorgvuldig gedrag kan de kerkenraad niet worden verweten, vervolgt Ponstein. „De borden zijn verouderd, beschadigd en zitten vol houtworm. Volgens monumentenzorg zijn de borden, die dateren uit ongeveer 1880, van weinig waarde.”
De kerkenraad is zelf ook naarstig op zoek naar een ‘rustplaats’ voor de panelen. „We hebben vernomen dat er ergens in den lande een opslagplaats is voor kerkinterieur. We hopen dat ons oude predikantenbord daar een plek kan krijgen.”
