Er zijn maar weinig inheemse christenen in Libië. De 150 gelovigen die het Noord-Afrikaanse land telt, komen in het uiterste geheim samen. Het officiële aantal van 180.000 christenen –onder wie rooms-katholieken, kopten en anglicanen– bestaat uit Afrikanen die als gastarbeider in Libië werken. Zij genieten een relatieve vrijheid.

Zo mogen ze in Tripoli op vrijdag samenkomen in de Union Church, op een compound van gastarbeiders. De Union Church is een van de weinige kerken in het land. Na Gaddafi’s machtsovername in 1969 werden de meeste godshuizen gesloten.

Volgens Open Doors, de organisatie die opkomt voor vervolgde christenen wereldwijd, kennen de inheemse gelovigen in het land geen godsdienstvrijheid. Desondanks nam hun aantal flink toe: tien à vijftien jaar geleden woonden er slechts vijf inheemse christenen in Libië. Het land telt 6,3 miljoen inwoners.

Het is moeilijk om met de gelovigen in contact te komen, stelt woordvoerder Klaas Muurling. Uit een e-mailbericht dat hij dinsdag over de situatie in Libië kreeg, blijkt dat „de broeders en zusters onder grote druk staan.”

Libische christenen zijn bang voor wat er met hen zal gebeuren. Alles wat afwijkt van het normale, is nu meteen verdacht. Ook de veiligheid van de Afrikaanse gastarbeiders is daardoor in het geding. „Ze zijn gelovig én wijken af door hun donkere uiterlijk.”

Christenen staan voor de „vreselijke keuze” tussen meedoen aan de demonstraties of zich schuilhouden. Wie afwijkt, loopt gevaar. „Ik denk niet dat ze meer gevaar lopen dan gewoonlijk”, zegt Muurling. „Maar nu er op straat gevochten en gescholden wordt, zijn mensen al snel eigen rechter. En christenen zijn niet geliefd. Ik denk dat zij zich gedeisd houden.”

De machtsverhouding tussen moslims en christenen is anders dan in bijvoorbeeld Egypte, waar een op de acht inwoners christen is.

Libië neemt op de ranglijst van christenvervolging van Open Doors de 25e plaats in. De positie van christenen kan alleen maar beter worden, vermoedt Muurling. Mensen staan onder druk van de staat of van familie. Hij vindt het dan ook opmerkelijk dat er op dit moment 150 christenen in Libië zijn. „Ze zijn te bewonderen.” Toch houdt de woordvoerder een slag om de arm als het gaat om een mogelijke machtswisseling.

In een column die hij schreef voor het Christelijk Weekblad roept Muurling ertoe op om tijdens het volgen van het nieuws voor Libië te bidden. „Laten we niet alleen lezen over de onlusten maar ons ook afvragen: hoe gaat het eigenlijk met de kerk?” Muurling is benieuwd of de onrust in het Midden-Oosten consequenties heeft voor het werk van zijn organisatie. „In al deze landen is een vervolgde kerk. Het kan alle kanten opgaan.”