Het verlossende telefoontje kwam dinsdagavond, vertelt Bruins Slot per telefoon vanaf de Victus, die woensdagmiddag rond zes uur bij Keulen vaart. „Iemand van de WSA (de Duitse Rijkswaterstaat, red.) vroeg of we woensdagochtend met een paar andere schepen langs de Waldhof wilden varen. Dat wilden we wel.”

Wekenlang is het scheepvaartverkeer stroomafwaarts op de Rijn geblokkeerd geweest, toen krap drie weken geleden bij de rots de Lorelei bij het Duitse St. Goarshausen een tanker met 2400 ton zwavelzuur kapseisde. Daarbij verdronken twee opvarenden. Honderden Nederlandse binnenvaartschippers moesten noodgedwongen stilliggen. Onder meer in Mainz lagen tientallen schepen.

Zeker ook de laatste week was de schippersfamilie in Terneuzen, die lag afgemeerd in Bingen (enkele tientallen kilometers ten zuiden van St. Goarshausen), het wachten zat. „Het is drie keer niks. Afgelopen weekend zijn we naar Holland gereden, om de sociale contacten te onderhouden.”

Woensdagmorgen kon de Victus als een van de eerste schepen langs de gestrande tanker. „Tussen elk schip zat een afstand van een vaartijd van tien minuten. Dat is expres zo geregeld. Als het mis zou gaan, zou een schip rond kunnen gaan en weer stroomopwaarts kunnen varen.”

Aan boord van de Victus, geladen met zonnebloempitten, voer tijdens het passeren van de tanker een functionaris van de WSA mee. Op een zestal andere schepen bevonden zich ook mensen van de WSA en van de riviercentrale.

Het passeren van de gekapseisde tanker was best „spannend”, zegt Bruins Slot. „We voeren er toch wel met gemengde gevoelens langs. Je weet dat er twee mensen zijn verdronken.”

Het schip moest in de buurt van de Waldhof een afgebakende route volgen. „We voeren tussen twee tonnen en twee bakens door. Die opening was 86 meter. Je moest wel in het midden blijven varen. Maar je weet hoe de stroming daar is. Het ging allemaal heel goed.” Donderdagmiddag hoopt Bruins Slot te lossen in de buurt van Münster.

De gedwongen stilligperiode kostte de schippersfamilie dagelijks zo’n 750 euro, waarvan de verzekering per dag zo’n 300 euro vergoedde. „We hadden meer kunnen verdienen.”

Bruins Slot, die samen met zijn ouders op de Victus vaart, is blij dat de wekenlange stremming achter de rug is. „Ik heb zoiets nog nooit meegemaakt. Het valt niet mee om zo lang stil te moeten liggen. Je normale ritme is weg. Andere dingen die je gaat doen, doe je eigenlijk met tegenzin. Want je wilt varen.”