De voorbeeldige opname van alle Haydnsymfonieën was maar een van de vele successen die hij met dit ensemble behaalde.

Het bijzondere van deze dirigent springt er meteen uit bij het beluisteren van de twee Beethovensymfonieën op deze cd. Fischer behoort duidelijk niet tot de generatie die zo authentiek mogelijke interpretaties nastreeft. Toch schroomt hij niet in de Vierde Symfonie natuurhoorns te gebruiken, maar alleen omdat hij het beter vindt klinken. En bij de Pastorale zet hij de blazers verspreid tussen de strijkers, ook alweer vanwege het klankresultaat.

Maar er is meer. Fischer stoft deze overbekende muziek niet zomaar wat af, nee, zijn aanpak lijkt meer op een grondige restauratie. Dat effect bereikt hij door een kamermuzikale benadering, waardoor hij allerlei onverwachte details kan laten oplichten. Bij de eerste keer luisteren vond ik dat wel vermoeiend. Passages klonken anders dan gewend, maar nadat ik de cd enkele keren gedraaid had, bleef alleen het genieten over.

Zo neemt Fischer het tempo van de beroemde ”Szene am Bach”, deel 2 uit de Zesde Symfonie, beduidend langzamer dan vele van zijn collega’s, waardoor veel mooie orkestrale vondsten komen bovendrijven, maar waarbij Fischer ook de vloeiende lijn van het hele deel weet gaande te houden.

Wat betreft de opnamekwaliteit zit Fischer bij Channel Classics op rozen. Al die fraaie details komen door de gebruikte superaudiotechniek uitstekend tot hun recht. Een juweel van een cd dus.