„Regels zijn onmisbaar, maar onderscheid wel duidelijk tussen hoofd- en bijzaken. Zet elkaar niet voor het blok en houd voor ogen dat liefde onvoorwaardelijk is. Wees bereid eigen standpunten te toetsen aan Gods Woord, dat betekent: bereidheid tot gesprek. Laat je daarbij niet vangen door emoties. Denk goed na over wat je wilt bereiken met wat je zegt. Als je je standpunt hebt duidelijk gemaakt, moet je er niet steeds op terug blijven komen. Wie gaat drammen, zet relaties onder spanning. Je kind en/of kleinkind de deur wijzen, is niet de stijl van het koninkrijk. Doodzwijgen evenmin. Ondoordacht gedrag maakt veel stuk. Er zijn niet alleen gekwetste ouders, maar ook verwonde kinderen. Leerzaam en inspirerend is het beeld van de uitkijkende vader in de gelijkenis van ”de verloren zoon”. Hetzelfde geldt wat Petrus schrijft in zijn eerste zendbrief, hoofdstuk 3:1b. Je leven is uiteindelijk nog altijd de beste preek. Ten slotte nog dit: opvoeden is een zaai- en groeiproces waarbij de vrucht niet altijd door ons gezien wordt. Soms zijn die vruchten anders dan wij ons hadden voorgesteld. Juist het besef dat Gods verbond en woorden (Psalm 105) standhouden tot in eeuwigheid –hoe vaak zongen we dat al niet in doopdiensten– doet ons pleiten op Zijn verbondstrouw. Zou voor de HEERE iets onmogelijk zijn?”

Ds. H. G. Abma (1917-1992) verstond de kunst om met weinig woorden de meest diepzinnige dingen te zeggen. In de Veluwse Kerkbode heeft ds. M. van Kooten van de hervormde gemeente te Elspeet wat „sprokkelhout” opgenomen.

„Ik dacht deze keer u ter overdenking enkele kenmerkende uitspraken door te geven van deze dienaar des Woords, geput uit diverse preken, meditaties en geschreven. Zoiets als sprokkelhout.

–Sommigen willen eerst het zegel, de wetenschap dat God hen verkoos, daarna zullen ze op het fundament bouwen. Ze willen voor het geloof wat alleen is door het geloof.

–Zonder geloof zullen we verdoemd worden. Dat klinkt wreed maar het zou nog veel wreder zijn om het te verzwijgen.

–Een wedergeboren mens is als een schaap in een wolf.

–Onze God is nooit voor rede maar altijd voor bede vatbaar.

–Zo fel eens de farizeeërs tegen Jezus waren, zo hevig ijveren de farizeeërs van nu voor Hem.

–Helaas recenseren we meer het Woord dan dat we het exegetiseren.

–Het is zonde dat zonde geen zonde meer is.

–Helaas denken wij meestentijds als allerlaatste wat als allereerste had moeten zijn.

–Er zijn meer mensenlevens verloren gegaan in een klein glaasje dan in de grote oceaan.

–Nimmer mogen we God de schuld geven. Wij geven liever de Vader de schuld dan dat we schuldig onze schulden de Zoon overdragen.

–Veel spreken is de innerlijke onrust het zwijgen opleggen.

–We moeten oppassen dat christelijk niet praktisch betekent anders werelds.

–Men wil tegenwoordig als gemeente van Christus aangesproken worden maar hoe weinig moet men van Christus hebben.

–Geen parelen voor de zwijnen, zo leert ons het Evangelie. Is echter het Evangelie zelf geen parel voor de zwijnen?

Bij een ledenvergadering van de SGP zei hij in 1981: „Ik beveel u de Heere, Die niet leidt in een waarheid, evenmin in de waarheid, doch in alle waarheid, dat is de alomvattende waarheid.” Die laatste uitspraak is een mooie om mee te eindigen en u toe te wensen voor het zojuist begonnen jaar 2011.”