Volgens Elsevier wordt de politiek vaak gezien als „een vies spelletje”, maar gaat het om „een belangrijk, waardevol bedrijf.” „Deze politici zijn de ruggengraat van de democratie. Een ruggengraat die het in 2010 extra zwaar te verduren had”, waarbij het blad onder meer verwijst naar beledigingen en bedreigingen aan het adres van politici.

Politici zijn over het algemeen erg braaf, meent Elsevier. „Zij behandelen elkaar redelijk fatsoenlijk, maken zich zelden schuldig aan corruptie, werken hard.”

Mensen zouden volgens het blad wel wat meer waardering mogen opbrengen voor bijvoorbeeld premier Mark Rutte „die een comfortabele baan in het bedrijfsleven opgaf voor een hachelijk staatssecretariaat en vervolgens probeerde een verzwakte, intern verdeelde partij te redden. Voor Geert Wilders, die letterlijk met gevaar voor eigen leven zijn passie voor politiek volgt.”

De Nederlander van het jaar betreft niet alleen de landelijke politiek. „En waardering is zeker ook op haar plaats voor al die minder bekende leden van gemeenteraden en Provinciale Staten en al die wethouders en gedeputeerden die, terwijl de rest van de Nederlanders thuis op de bank naar Goede Tijden, Slechte Tijden zit te kijken, voor een tamelijk bescheiden vergoeding nadenken en vergaderen over de riolering, de plaatselijke schouwburg, de provinciale wegen en andere zaken van publiek belang.”

Elsevier roept sinds 2004 een Nederlander van het jaar uit. De eerste was Ayaan Hirsi Ali, gevolgd door Rijkman Groenink, de soldaat in Uruzgan, Joop van den Ende, Wouter Bos en Linda de Mol.