Dat zei drs. P. J. Vergunst, algemeen secretaris van de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk, gisteren tijdens een studiedag in Woerden.

De Gereformeerde Bond startte in 2008 in Doorn een serie bijeenkomsten over huisgodsdienst. Daarna volgden regionale ontmoetingen in Andel, Nieuwe-Tonge en gisteren in Woerden. Er volgt nog een avond in Meerkerk en een in het noorden van het land, deelde Vergunst mee. Hij gaf aan dat er op dit terrein veel vragen leven.

In zijn openingwoord citeerde de algemeen secretaris de Duitse theoloog Dietrich Bonhoeffer, die stelde dat het gezin „een burcht is in de storm van de tijd, een toevluchtsoord en een tempel.” Bij de huisgodsdienst gaat het erom dat ouders met hun kinderen uit de Bijbel lezen, bidden, zingen en catechiseren. „God schakelt de ouders in om Gods lof te zingen”, aldus Vergunst.

Dr. M. van Campen, predikant van de hervormde gemeente te Zwartebroek-Terschuur, constateerde dat het woord ”huisgodsdienst” voor veel jonge ouders oubollig klinkt. Hij pleitte niet voor naamsverandering, maar voor herijking.

Het begrip heeft ook inhoudelijk aan waarde verloren, ontdekte hij. „Ik krijg steeds meer signalen dat ouders moeite hebben met het plaatsgeven van de huisgodsdienst, die in een crisis verkeert.” Als een van de oorzaken daarvan noemde hij een schroom bij ouders om over het geloof te spreken of te bidden.

Een praktisch probleem in deze tijd is hoe het gezin bij elkaar te krijgen. „Iedereen is druk. Zelfs tijdens de maaltijd gaat de telefoon.” Verder gaat de huidige, postmoderne cultuur uit van een ongedwongen opvoeding. Dr. Van Campen denkt daar anders over: „Wie zijn kinderen liefheeft, mag hen niet vrijlaten. Christus hoort centraal te staan in het leven; ook tijdens de huisgodsdienst.”

Als Bijbelse onderbouwing wees de predikant op Psalm 78, Deuteronomium 6 en het leven van Job. Hij merkte op er diep van overtuigd te zijn dat het verwaarlozen van de huisgodsdienst kerkverlating tot gevolg heeft. Maar ook: „Als God een opwekking geeft, zal die in de gezinnen beginnen.”

De kerkelijke gemeente heeft ook een taak in de bevordering van de huisgodsdienst, stelde dr. Van Campen. Hij ziet die allereerst in bewustwording. Daaraan kan de predikant werken tijdens de prediking en leden van de kerkenraad kunnen dit doen tijdens het huisbezoek.

De gemeente kan ook op het gebied van de toerusting veel betekenen. Tijdens de huwelijks- en de doopcatechese zou een plaats ingeruimd kunnen worden voor een gesprek over huisgodsdienst.

Ds. L. J. Vogelaar, predikant van de hervormde gemeente te Noorden, leidde de workshop ”Leven vanuit het Woord. Bijbellezen: een feest?!”. Hij gaf aan dat de huisgodsdienst niet ten koste mag gaan van de persoonlijke stille tijd. Belangrijke vraag bij het Bijbellezen is volgens hem of het Woord landt. „Is er een verbinding met het leven van alledag? Het Bijbellezen wordt een feest als het in m’n leven past.”

Een aanwezige zei in haar gezin begonnen te zijn met het lezen van een dagboek na het Bijbellezen. „Bij het lezen uit het dagboek beginnen ze pas te luisteren” was haar ervaring. Ds. Vogelaar adviseerde om dan niet elke dag uit het dagboek te lezen en naar manieren te zoeken om de concentratie te verleggen.

Een andere deelnemer: „Kinderen moeten weten dat ze energie moeten steken in het begrijpen van de Bijbel. De tafel van zeven is ook niet gemakkelijk.”