Het zijn vreemde omstandigheden waaronder Haïti zondag verkiezingen houdt; daar is ieder het over eens. Zo’n 1,3 miljoen mensen zijn nog altijd ontheemd na de hevige aardbeving van januari. Daarbij hebben ongeveer 60.000 Haïtianen momenteel cholera onder de leden. De autoriteiten van Haïti maakten bekend dat al 1523 burgers zijn gestorven door de ziekte.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat velen in Haïti niet op de verkiezingen zitten te wachten. De gezamenlijke hulporganisaties in het land stelden deze week dat het onmogelijk is om midden in een ernstige choleracrisis geloofwaardige verkiezingen te houden. Zelfs vier van de negentien presidentskandidaten pleitten voor uitstel.

Ds. Labady van Parole et Action, een partnerorganisatie van Woord en Daad, schudt zijn hoofd. „Het hele land ligt in puin en ondertussen vechten de presidentskandidaten elkaar de tent uit. Ik geloof dat de prioriteiten nu ergens anders liggen. Het was beter geweest als er een stevig nationaal noodbestuur was benoemd dat als primaire taak had het land zo veel mogelijk op orde te brengen. Daarna hadden er verkiezingen kunnen worden gehouden.”

Voorstanders van het doorgaan van de verkiezingen wijzen er echter op dat een nieuw bestuur absoluut noodzakelijk is voor de wederopbouw van het land. Onder het huidige regime van president Préval is er sinds januari nog nauwelijks vooruitgang geboekt. Bij veel internationale donoren ligt er bovendien nog geld op de plank, dat ze pas willen inzetten als er een goed bestuur in Haïti zit. „Als we de verkiezingen uitstellen, blijft de president en krijgen we een nieuwe, onproductieve cyclus”, stelde oppositieleidster Mirlande Manigat.

Labady, die deze week in Nederland was, erkent dat de wederopbouw nog veel tijd zal vergen. „We gaan in Haïti van het ene probleem in het andere”, zegt hij. „Na een aardbeving en een storm hebben we nu de cholera, die zich razendsnel verspreidt.”

De sfeer in Haïti is evenwel tamelijk gelaten, zegt Labady. „Haïtianen zijn overlevers. We gaan niet snel bij de pakken neerzitten. Bovendien: zolang je gelooft, is er hoop. Daarin vinden veel Haïtianen hun houvast. En hoop doet leven.”

De predikant houdt even zijn hoofd in zijn handen. „Wat ik hoop”, zegt hij, „is dat we lessen leren uit al deze rampen. Ik voel de nasleep van de ramp in januari ook zelf nog altijd. Ik heb vrienden verloren, die ik bijzonder mis. Andere bekenden zijn werkelijk alles kwijtgeraakt. Het enige wat ze nog hebben, is zichzelf, als persoon. Ik leer eruit dat we in een kwetsbare wereld leven en dat het daarom nodig is God te zoeken. Dat vergeten veel mensen in het rijke Westen wel eens. Dat is trouwens net zo goed een crisissituatie.”

Labady erkent dat de gelaten houding van zijn volksgenoten ook een negatieve kant heeft. „Het kan de vooruitgang in de weg staan. We moeten het onacceptabele accepteren, vinden velen. Maar we moeten ook onze verantwoordelijkheid oppakken. Het is bijvoorbeeld belangrijk voorbereid te zijn op een nieuwe aardbeving. Dat betekent onder meer dat er sterkere huizen moeten worden gebouwd.”

Op dit moment is alle aandacht echter vooral op de bestrijding van de cholera gericht. Ook de organisatie van Labady is actief in het verstrekken van hulp en in het geven van voorlichting op de scholen. „Met onderwijs kunnen veel choleragevallen worden voorkomen”, onderstreept hij.

Daarnaast ziet hij een belangrijke rol voor de kerk weggelegd. „We hebben de taak om mensen op te vangen en hun zielzorg te geven. We willen compassie tonen met iedereen die maar zorg nodig heeft. Daar zijn we meer en meer op gespitst.”

Zondag moeten de kerkgaande Haïtianen na de dienst hun gedachten echter even verzetten naar de politiek. Naast de 19 kandidaten voor de hoogste functie, staan ook nog eens 827 kandidaat-volksvertegenwoordigers en 96 kandidaat-senatoren te trappelen voor een plaats op het pluche.