Vol op het orgel zou Wilders gaan vanaf de start van het nieuwe kabinet. Noodgedwongen is er niet veel van gekomen. Door interne perikelen in zijn partij moest hij juist zijn toon matigen. Het kabinet steunt immers maar op 76 Kamer­zetels. Wilders dient omzichtig te opereren om alle kikkers in zijn kruiwagen te houden.

En aardig wat van zijn fractiegenoten blijken, in de woorden van GroenLinksfractievoorzitter Halsema dinsdag, „in opspraak geraakt.” Eerder al Graus, Brinkman, Hernandez. Vorige week Lucassen. En deze week ook Sharpe. Zijn Hongaarse bedrijf heeft forse boetes gehad wegens oplichting van klanten. Ook zou hij zich als atleet schuldig hebben gemaakt aan mishandeling. De Mos werd ook genoemd. Op de PVV-site. Als ex-schoolhoofd. Maar dat is hij nooit geweest.

„Vrolijk word ik niet van zulke berichten”, erkende Wilders dinsdag deemoedig. Hij bood zijn kiezers en collega-parlementariërs zijn verontschuldigingen aan voor de fouten die hij heeft gemaakt bij de screening van zijn fractiegenoten.

Maar zodra zijn collega’s onderwerp van debat werden, stond hij weer als een tijger bij de interruptiemicrofoon om zijn kroost te verdedigen. In wollig taalgebruik, dat wel. Ontucht gepleegd door Lucassen? Het is niet zo erg als het lijkt. Straatterreur door hetzelfde Kamerlid? Nee, het was baldadig gedrag. En de boetes voor Sharpes bedrijf? Die heetten ineens administratieve sancties.

De linkse oppositie kon er geen genoeg van krijgen. Was dit nou de man die anderen altijd zo hard aanpakte? „Wij zien hier vanavond de wedergeboorte van de sorrydemocratie”, sneerde Halsema. Dat bestreed Wilders dan weer. „Straffen gelden voor iedereen. Voor Marokkanen en voor PVV’ers.”

Premier Rutte hield zich afzijdig. „Ik ga er niet over. Het kabinet kan door met zijn werk.”