„Coalitie Ronde Venen innerlijk verdeeld”
WILNIS – De eenheid bij de coalitiepartijen van de gemeente De Ronde Venen was de afgelopen raadsperiode ver te zoeken. Dat blijkt uit een onderzoekje van vader en dochter Hendrik en Trineke Palm uit Wilnis. Beiden zijn actief in de plaatselijke politiek.
SGP’er Hendrik Palm (48) zat van de afgelopen twintig jaar zestien jaar voor de CU/SGP in de raad van De Ronde Venen. Na de raadsverkiezingen van 24 november stopt hij ermee. Zijn dochter Trineke (22), vijfdejaarsstudent politicologie, staat als zesde op de CU/SGP-lijst. De verkiezingen zijn nodig omdat De Ronde Venen fuseert met Abcoude.
Palm zat de afgelopen vier jaar soms met kromme tenen in de raad. Zijn tweekoppige fractie behoorde tot de oppositie, evenals de (progressieve) Combinatie (4 zetels). De coalitie wordt gevormd door het CDA (6), Ronde Venen Belang (RVB, 4) en de VVD (3).
Waarom die kromme tenen? Palm: „De coalitiepartijen hadden als motto ”Samen sterk”. Zij waren zelf echter zelden samen sterk. Trineke en ik vermoedden dat de partijen wel erg vaak verdeeld stemde.”
Hun onderzoek bevestigde dat vermoeden. Bij de 190 voorstellen waarover de raad niet unaniem besliste, stemde de coalitiepartijen 112 keer onderling verdeeld, 60 procent van alle besluiten. Ook binnen de coalitiepartijen heerste verdeeldheid. Het CDA en RVB stemde bij 59 voorstellen achtereenvolgens 27 en 15 keer intern verdeeld.
Behalve dwarsligger Versteegh, die zich deze zomer afscheidde van de CDA-fractie, stemden ook andere CDA’ers afwijkend. „Twaalf keer stemde het CDA verdeeld, met drie voor en drie tegen, of vier voor en twee tegen”, aldus Trineke. Palm: „Het CDA was geen team.”
Belangrijker echter dan de getalsmatige verdeeldheid vinden de vader en dochter Palm dat de coalitiepartijen bij belangrijke onderwerpen verdeeld stemden: de gemeentelijke herdeling, herbestemming van het agrarische Marickenland voor natuur en recreatie, het Estafetteproject (verhuizing van sportvelden naar de rand van Wilnis waarbij op de vrijkomende percelen, woningen, een zorgcomplex en een winkelcentrum komen) en de herbestemming van de polders van Groot Mijdrecht-Noord.
Het laatste voorbeeld betreft een plan van de hogere overheden om in de polder ten noorden van Mijdrecht een grote waterberging te vestigen. De boeren en andere bewoners in het gebied verzetten zich, evenals de gemeente, fel tegen het plan.
Op een gegeven moment stapte de gemeente uit het overleg met Gedeputeerde Staten (GS) van de provincie Utrecht. Tijdens een raadsvergadering kwamen CDA en RVB, onverwacht en „zeer tegen de zin van de eigen wethouder”, met een motie om GS nog eens duidelijk te maken dat De Ronde Venen tegen de provinciale plannen waren. Palm: „Politiek een heel onhandig moment. Wij moesten juist wachten omdat Provinciale Staten aan zet waren.” Na schorsing stemden twee CDA-raadsleden tegen de motie en liepen er drie bij de stemming weg en werd de motie verworpen.
Ook bij de discussie over gemeentelijke herindeling frustreerden de coalitiepartijen hun college met een eigen zienswijze. „Die zorgde voor veel verwarring omdat ze samen iets opschreven, maar dit verschillend uitlegden”, aldus Palm.
Toch haalde de collegevoorstellen over Marickenland en het Estafetteproject het, met dank aan vooral de Combinatie en CU/SGP. „Wij beoordeelden de plannen of ze goed waren voor de samenleving. Maar als wij als oppositiepartijen hadden gewild, hadden we dit college en de gemeente in problemen kunnen brengen.”
De oorzaak van het zwalkende optreden van de CDA- en RVB-fracties zoeken vader en dochter Palm in profileringsdrang –„wie zitten er op de publieke tribune?”– en gebrek aan bestuurlijk vermogen. Palm: „Het CDA werft raadsleden per advertentie. Daarop komen allerlei mensen af. Zo was hun fractievoorzitter was een ex-VVD’er.”
Bovendien vervulde burgemeester Burgman geen verbindende rol, aldus Trineke. „Zij was gericht op de voortgang van het bestuurlijke proces.” Palm, samenvattend: „Het was een rumoerige en rommelige raadsperiode.”
Palm en zijn dochter constateren dat er in De Ronde Venen sprake was van doorgeschoten dualisme. Bij dit in 2002 ingevoerde systeem werden de taken van raad en college gescheiden. Coalitiepartijen voelen zich niet altijd gebonden aan de gesloten akkoorden. Palm: „Bij ons was er sprake van opportunisme. Was onze gemeente hierin de enige? Met ons onderzoek wilden we ook een bijdrage leveren aan het debat over dualisme.”
