Nog maar zeven weken geleden overleed Prangers echtgenote Geertje aan Alzheimer. Al voor haar overlijden bedacht Pranger dat hij iets wilde doen. Medebewoners van het wooncentrum verklaarden hem voor gek. „Man, weet je wel dat je tachtig bent? Dat haal je nooit”, zei er een.

Het kan Pranger niets schelen. Bij de haven in Stavoren komt de bejaarde wandelaar aan wal na de oversteek vanuit Enkhuizen. Op 14 april begon hij te lopen, net een maand na het overlijden van zijn lieve vrouw Geertje. In de stromende regen vertelt hij zijn verhaal. „Geertje en ik liepen altijd. We wandelden heel wat af met ons tweeën. Zwitserland, Duitsland, Noorwegen, overal gingen we heen om te wandelen. En later, toen ze niet meer liep, duwde ik de rolstoel. Zo ben ik op het idee gekomen een rolstoel te laten ombouwen tot bagagekar.”

In de kar zit proviand en een klapstoeltje. De tocht is bedoeld om geld in te zamelen, maar ook om Geertje te gedenken. „Wat zij had, dat is verschrikkelijk.” De weduwnaar slikt even. „Vlak voor ze stierf, zouden onze drie zoons naar een concert. Mijn dochter en ik gingen nog even naar ma toe en wat denk je? Daar zaten de jongens. Concert afgelast. Ik geloof dat dat een ingreep van hogerhand was, om ons nog eens samen te laten zijn met het hele gezin. Ik heb gejankt van geluk.”

Gemiddeld loopt de jeugdig ogende Pranger zo’n 15 kilometer per dag, nu en dan bijgestaan door zijn nicht Marchien. De route is zo uitgestippeld dat hij onderweg zo veel mogelijk bij familie en bekenden kan logeren. Bij aankomst in Stavoren heeft Pranger zo’n 300 kilometer in de benen. „Eigenlijk gaat het steeds beter”, vertelt de wandelaar trots. Op 12 juli, een dag voor zijn 81e verjaardag, wil Pranger finishen in zijn woonplaats Nijmegen met ten minste 10.000 euro voor het goede doel. Hij laat zich sponsoren voor een vast bedrag of per afgelegde kilometer.

Plaatselijke media volgen de wandelaar langs zijn route, waardoor hij geregeld herkend wordt door voorbijgangers. „Een vrachtwagenchauffeur stopte me eens zomaar 50 euro toe. En laatst stapte er een jongetje uit een auto en dat gaf me 5 euro. Dat jongetje had me op het Jeugdjournaal gezien.” Eenzaam voelt Pranger zich niet met alle aanspraak. „Ik krijg heel veel reacties onderweg. Maar ja, van mij lopen er natuurlijk geen twee rond”, glimlacht hij met glinsterende ogen.