Een vreemde zondag
Chris wordt langzaam wakker. Vandaag is het zondag. Vandaag komt pastoor Elsalie naar Wittenberg om een te lezing houden. Dat is een hele eer voor de kleine roomse kerk in Wittenberg. Hij hoort zijn moeder roepen. „Chris eten!” Vlug kleed Chris zich aan. Daarna gaat hij naar beneden. Nadat ze gegeten hebben gaan ze naar de kerk. Maar, ze horen een heleboel lawaai. Mensen verdringen zich bij de slotkapel. Chris z’n vader rent naar de mensenmassa.
Dan ziet hij het een hele hoop papieren aan de deur van de slotkapel. De mensen gaan nog harder schreeuwen: „Weg met die ketter!!!” schreeuwen ze. „Hoor, de kerkklok”, zegt moeder. „We moeten naar de kerk.” Ze trekt vader mee. Eindelijk zitten ze in de kerk. Vader praat druk met de man die naast hem zit. „Stil, de pastoor komt”, zegt moeder.
Na de kerkdienst loopt vader hard naar de slotkapel. Moeder laat het maar zo. Als ze koffie hebben gedronken vraagt Chris: „Wat is er nou eigenlijk bij de slotkapel?” Moeder antwoordt: „De ketter Maarten Luther heeft 95 stellingen op de deur van de slotkapel gehangen.” „Wat zijn stellingen?” vraagt Chris „Dat zijn 95 regels, die de ketter Maarten Luther vond dat anders moest.” „Waarom zijn die mannen en vader dan boos?” vraagt Chris. Moeder zucht. „Zeur nou niet aan mijn hoofd mijn jongen, het is al erg genoeg.”
Dan komt vader binnen. „Weet je wat Maarten Luther gedaan heeft Ida?” Hij wacht geen antwoord af. „Die ketter Maarten Luther heeft onze kerk beledigd. Bijna 100 stellingen tegen onze kerk! Ik wens hem op de brandstapel”, zegt vader. „Stil nou Jan,” sust moeder. „Het zal wel meevallen.” „Meevallen?” schreeuwt vader, „meevallen? Je bent niet goed wijs, vind je het dan niet verschrikkelijk?”
„Maar….”, zegt moeder. „Niks te maren”, schreeuwt vader. „Ik wil dat je je mond houdt.” Moeder verdwijnt verdrietig naar de keuken, ze heeft tranen in haar ogen. Chris heeft een plan. Hij gaat zelf bij de slotkapel kijken, dan begrijpt hij misschien tenminste wat er gebeurd is. Stiekem gaat hij de hal in. Snel z’n schoenen en jas aan, het is bar koud op straat.
Hij komt de schoolmeester tegen. „Wat is er bij de slotkapel?” vraagt hij. „Heeft je vader het dan niet verteld?” „Ja, maar mijn vader was zo boos op die Luther, dat hij ruzie met mijn moeder kreeg.” „Ik wou net gaan kijken”, zegt Chris. „Doe dat maar niet m’n jongen, er zijn heel veel boze mannen en iedereen wil de stellingen lezen.” „Goed”, zegt Chris, en hij rent naar huis. De schoolmeester loopt hoofdschuddend weg. „Het is bijna kerktijd”, roept de meester hem na, maar Chris hoort het niet meer.
Als hij thuis is zegt zijn moeder: „Je gauw gereed maken voor de middagdienst. Daarna vlug eten en dan naar de kerk.” Zuchtend gaat Chris de trap om zich om te kleden…
