Hoe een orgel klinkt dat door twee personen wordt bespeeld, is te horen op een cd die werd gemaakt door Wim Does en Susanna Veerman (overigens geen familie). Op de orgels van de Cathédrale Sainte-Croix in Orléans (Frankrijk) spelen zij muziek uit de 18e eeuw, zoals een grandioze Fantasie van Mozart, een melodieus Adagio van Beethoven, een lichtvoetige Prelude van Albrechtsberger en een speelse Sonate van J. Chr. Bach.

Uit de romantiek klinkt een bombastische Fantasie van Hesse, een Symfonisch Stuk van Grieg en een stevige Borero van Moszkowski.

Veerman en Does voeren deze composities prima uit. Maar wat ik niet begrijp, is waarom het echtpaar voor het maken van de cd helemaal naar Orléans is getrokken. De Cavaillé-Collorgels aldaar behoren weliswaar tot de slankst klinkende instrumenten van deze bouwer, maar ze klinken desalniettemin te indirect en te wollig om de 18e-eeuwse muziek recht te doen. Op een klassiek orgel in Nederland had deze muziek dubbel zo goed geklonken.

Dat geldt niet voor het laatste werk op deze opname, de Grand Choeur Dialogué van E. Gigout. Veerman en Does voeren dit stuk niet op één maar op twee orgels uit, zodat de klanken van het koororgel worden beantwoord door die van het hoofdorgel. Zo’n boeiende dialoog vraagt om een vervolg.

Quatre-mains, Susanna Veerman et Wim Does, Orléans; uitg. in eigen beheer (WS-201001); € 12,50. Info: www.susannaveerman.nl