De kerk is prachtig versierd met kleurige bloemen en ook de kerkgangers zelf hebben hun best gedaan om er mooi uit te zien. „Het enige dat we vandaag kunnen doen is onszelf mooi maken, want verder kunnen we eigenlijk niets. Het is een heel belangrijke dag voor ons vanwege de betekenis van Pasen. Zoals je zult begrijpen moeten we op het moment extra goed naar God luisteren”, zegt Dorothy Zeki. Ze is gekleed in een donkerblauw mantelpakje en draagt een gouden kruisje om haar nek.

De dienst is grotendeels in het Arabisch. Hoewel sommige christenen nog Aramees spreken, verkiest de jongere generatie vaak het Arabisch. Een klein koortje oude mannen zingt paasliederen en bisschop Aisen Elias leest een aantal gedeelten uit de Bijbel voor. Daarna spreekt hij de aanwezigen toe: „We maken moeilijke tijden door, maar de omstandigheden zullen snel verbeteren. God is met ons en we zullen hier veel van leren. Wees niet bang, wees niet zwak, wees niet ongeduldig; alles zal op den duur goed komen. We moeten samen sterk zijn; wij, de inwoners van Irak.”

Maar dat is vandaag niet makkelijk. Normaal is Pasen een groot feest, maar dat is dit keer door de omstandigheden vrijwel onmogelijk. „Elk jaar schilderen we tientallen eieren, maar deze keer doen we dat maar niet. Waar moeten we ze bewaren in deze hitte?” zegt Suzanne met het oog op de koelkast die al weken niet meer werkt. „Het is anders dan normaal. Er is dit keer geen water en geen elektriciteit. We hebben helemaal niets in huis, want bijna alle winkels zijn dicht en de prijzen zijn omhooggeschoten. Gewoonlijk hebben we een paasdiner met de heerlijkste gerechten, maar op het moment hebben we geen vlees en geen kip, dus we kunnen helemaal niets lekkers koken.”

Natuurlijk is iedereen blij die heelhuids de afgelopen weken is doorgekomen. „We hebben deze verschrikkelijke oorlog overleefd omdat God dat zo wilde. We realiseren ons nu nog beter hoeveel we aan Hem hebben. Hij wil blijkbaar dat we blijven leven en we zijn Hem ontzettend dankbaar. We hebben veel aan ons geloof gehad. Ze zeggen wel eens dat geloof het brood van de armen is, en zo is het inderdaad”, zegt Dorothy.

Haar man krijgt al een tijdje geen salaris meer omdat hij door de staat betaald werd. „Aangezien er geen regering meer is, krijg ik op het moment geen cent. Ik weet niet hoe lang dit nog door zal gaan, maar ik kan je vertellen dat het niet makkelijk voor ons is”, zegt hij. „We hebben een verschrikkelijke maand achter de rug. Eerst de oorlog en toen de plunderingen. Onze kinderen konden niet naar school en het is moeilijk om aan eten te komen. Het enige waar we nu op hopen is een goede leider en stabiliteit.”

En daar heeft iedereen het over. Wie zal de macht overnemen; wat zal er gebeuren in de nabije toekomst? „Het is een verschrikkelijke rommel in ons land op het moment. We willen in vrede leven. We bidden voor een vrij en democratisch Irak. Maar we maken ons ontzettend veel zorgen over wat de toekomst ons te bieden heeft”, zegt Suzanne.