Ze had nooit gedacht dat ze koningin zou worden. Een eigen carrière in het bankwezen en de informatietechnologie lag meer voor de hand, toen de 22-jarige Rania al-Yassin begin 1993 op een feestje werd voorgesteld aan Abdullah bin al-Hussein, zoon van de Jordaanse koning Hussein. Minder dan zes maanden later, op 10 juni 1993, trouwden ze.

Rania’s leven veranderde voorgoed in 1999. Enkele dagen voor zijn dood wees haar ongeneeslijk zieke schoonvader koning Hussein onverwacht Abdullah aan als troonopvolger, in plaats van de gedoodverfde opvolger prins Hassan. Plotsklaps was Rania de nieuwe koningin van Jordanië. „Ik was op dat moment bang voor deze zware taak”, bekende ze jaren later.

Anno 2010 is ze zonder twijfel de populairste first lady in de Arabische wereld. Ze wordt bejubeld om haar westerse verschijning. De Palestijnse Rania draagt nooit een hoofddoek, maar wel kleding van beroemde couturiers. Ze reist de wereld rond met een laptop en een iPod en luistert naar moderne, westerse muziek. Met haar kinderen bezoekt zij regelmatig fastfoodrestaurants.

Behalve bewondering is er ook kritiek. Met name religieuze moslims bekritiseren haar vanwege haar levensstijl en voorkeur voor westerse kleding. De koningin –praktiserend moslim– windt er geen doekjes om. „Ik ben een groot voorstander van het recht dat elke vrouw heeft om de sluier te dragen, net zoals ik een groot voorstander ben van het recht van elke vrouw om ervoor te kiezen die niet te dragen”, legde ze uit in een interview met de BBC.

Rania maakt duidelijk dat het geloof een belangrijke rol speelt in haar leven, maar hecht waarde aan de persoonlijke keuze in de manier waarop vrouwen hun geloof openlijk uiten. „Ik draag geen sluier, dat is een persoonlijke keus. Maar ik denk dat velen in het Westen ten onrechte de hoofddoek als een symbool van onderdrukking beschouwen, terwijl het in feite een teken is van bescheidenheid, vroomheid en toewijding aan God.”

Rania ontpopte zich tot een dienstbare koningin. Ze wil zien en horen met welke moeilijkheden de Jordaanse bevolking in het dagelijks leven te maken heeft. Haar aandacht richt zich specifiek op de bescherming van kinderen en vrouwen. Ze zet zich af tegen eerwraak, huiselijk geweld, financiële afhankelijkheid en analfabetisme en zet zich in voor emancipatie van vrouwen in de maatschappij.

Koningin Rania maakt bewust gebruik van de media om aandacht te vragen voor haar werkzaamheden. Met een eigen website, een You Tubekanaal, een Facebookpagina en een Twitteraccount is koningin Rania de internetkoningin onder de royals. Ze heeft er blijkbaar geen moeite mee om zich te mengen tussen het gewone volk op Twitter. In juli schreef ze een opmerkelijke prijsvraag uit. Via een video nodigde ze volgers op Twitter uit om op vakantie te gaan naar Jordanië. Daarbij riep ze toeristen ertoe op video’s te maken. De beste vier video’s worden beloond met een reis naar het land. Met de actie hoopt de koningin culturen met elkaar in contact te brengen en haar land te promoten.

Via YouTube richt Rania zich tot jongeren. Ze roept op tot een wereldwijde dialoog om de stereotypen over de islam en de Arabische wereld te doorbreken. „Ik wil dat mensen de echte Arabische wereld leren kennen”, legt Rania uit op haar website. „Ongemonteerd, zonder script en ongefilterd.”

Ze deelt haar zorgen openhartig met jongeren. Herhaaldelijk zegt ze „zeer ongerust” te zijn over de breuk die is ontstaan tussen het Westen en de Arabische wereld. „De gematigde christenen, joden en moslims moeten zich verenigen om het internationaal terrorisme te overwinnen”, stelt de Jordaanse koningin. Volgens Rania is het extremisme voortgekomen uit deze drie godsdiensten. Daarom moeten ze samenspannen, „want de breuk tussen u en ons is niet de godsdienst, niet de cultuur, niet de nationaliteit: de breuk situeert zich tussen de gematigden en de extremisten van elke godsdienst.”

Haar Palestijnse afkomst verloochent de koningin niet. In interviews spreekt ze over haar hoop voor een Palestijnse staat. „Ik geloof dat de oprichting van een levensvatbare Palestijnse staat van cruciaal belang is. Niet alleen voor de stabiliteit in onze regio, maar als beveiliging voor de wereld. Mensen in onze regio hebben te lang te maken gehad met het conflict en alle bijkomende lasten. Hun dagen zijn doorspekt met beelden van wanhoop en vernietiging, afschuw en verdriet. Voor Amerikanen is het conflict tussen Israëli’s en Palestijnen een probleem op afstand, maar wij hebben er dagelijks mee te maken.”

Rania heeft niet de gemakkelijkste taken uitgekozen, realiseert ze zich. Op haar website schrijft ze: „Uitdagend? Ja. Onmogelijk? Nee. Sterker nog, het zijn zulke uitdagingen die me energie geven.”