Wetenschappers van het Amerikaanse Nationale centrum voor atmosferisch onderzoek (NCAR) publiceerden samen met collega’s uit Frankrijk en Spanje hun resultaten donderdag in Science. Ze bestudeerden daarvoor de ster HD49933, die zich op honderd lichtjaren van de aarde bevindt in het sterrenbeeld Eenhoorn.

De cyclus van de magnetische activiteit is vergelijkbaar met die van de zon, aldus Savita Mathur van NCAR. „Met onze ‘afluistertechniek’ kunnen we zo honderden sterren onderzoeken.”

De astronomen hopen op deze manier duidelijkheid te verkrijgen over de magnetische activiteit van de zon, en de invloed ervan op het klimaat op aarde. Bovendien kunnen in de toekomst mogelijk betere voorspellingen worden gedaan van de zonnecyclus en geomagnetische stormen die grote verstoring van de elektriciteitsnetten en communicatienetwerken kunnen veroorzaken.

Het team ontdekte dat zogeheten starspots, gebieden van intense magnetische activiteit op het oppervlak, vergelijkbaar zijn met zonnevlekken. Hoewel wetenschappers deze magnetische cycli al eerder hebben bepaald in de andere sterren, was dit de eerste keer dat ze deze hebben waargenomen met de stellaire seismologietechniek, waarmee ze geluidsgolven uit de ster kunnen meten.

„In feite lijkt een ster op een rinkelende bel. „Als het steroppervlak beweegt door de starspotcyclus, veranderen de toon en het volume van de beltoon volgens een specifiek patroon. Zo ontstaan hogere tonen met een lager volume op het hoogtepunt van de magnetische cyclus”, legt Travis Metcalfe van NCAR uit.

Het team hoopt zo ook andere sterren in de Melkweg te onderzoeken en te beoordelen of er planeten omheen kunnen draaien waarop leven mogelijk is.

„Begrip van de activiteit van de sterren met planeten is nodig, omdat de magnetische activiteit aan het oppervlak van de ster bepaalt of er een bewoonbare zone is, waar het leven zich kan ontwikkelen”, denkt Rafael Garcia van het Franse commissariaat voor kernenergie CEA-Saclay.