„Een heerlijk boek om in een hangmatje te lezen en lang over na te denken”, schreef Het Parool. Laat de kinderen ondertussen hun gang maar gaan; daar schijnen ze gelukkiger van te worden dan we denken.

Hodgkinson voert een ondubbel­zinnig pleidooi voor het luie ouderschap, waarbij hij van leer trekt tegen alle ploetermoeders en overactieve vaders en hun manier van opvoeden. Zijn stijl is daarbij even prikkelend als humoristisch. Tijdens het lezen zou de nodige energie verspild kunnen gaan worden aan verontwaardigd omhoogschieten in je hangmat (een voltijdbaan die je de mogelijkheid van een middagdutje ontneemt, moet je opzeggen wanneer je kleine kinderen hebt, bepleit Hodgkinson), of daar bijna uitrollen vanwege een onbedaarlijke lachbui („Speelgoed dient er vooral toe het kind te troosten voor het zeer tragische feit dat het geboren is in een wereld vol mensen die zichzelf martelen met hard werken teneinde hun verveling met dure vrijetijdsbestedingen te kunnen verlichten”). Wees gewaarschuwd dus.

Hodgkinson omarmt de zeventiende-eeuwse filosofen Locke en Rousseau, die kinderen als blanco of zelfs van nature goede schepsels zien. Daar valt veel tegen in te brengen, zoals ook tegen de gedachte dat we net als onze kinderen in het nu moeten proberen gelukkig te zijn, en de toekomst geheel laten voor wat die is.

Maar na een arbeidsintensieve schifting van zin en onzin is het goed rusten. Aan Hodgkinsons boek houden we ten minste een aantal praktische tips over die het overwegen waard zijn. Voor de extreem luie ouder zijn er hieronder enkele op een rij gezet.

Ouders hebben vaak last van een knagend besef dat ze alles verkeerd doen en dat ze meer hun best zouden moeten doen, terwijl ze zich al zo opofferen. De luie ouder jaagt en vit minder, en laat de kinderen meer vrij. Zo krijgen ze hun verbeeldings­kracht weer terug en het vermogen om zichzelf bezig te houden.

Laat kinderen overal mee helpen in huis. Breng het niet als werk, maar als spel. Prijs ze ook niet overdadig, alsof ze iets bijzonders doen. Doe de vaatwasser de deur uit en ga weer gezellig als gezin afwassen, liefst onder gezang. Ook kun je kinderen al vroeg leren brood bakken of jam maken. Later zullen ze het voor jou doen.

De luie ouder is zo veel mogelijk thuis. Vooral in de eerste drie levensjaren van je kinderen kun je beter veel tijd dan veel geld hebben. Je hoeft hun niet nadrukkelijk aandacht te geven. Er zíjn –fysiek en mentaal– is voldoende. Kinderen die veel zeuren om aandacht vragen in feite om een bewijs van liefde. Geef hun ten minste twee jaar „onbeperkte omhelstijd” en ze zullen je later veel minder lastigvallen.

Houd je portemonnee in je zak als ze klein zijn. Later wordt dat lastiger. „Kinderen ontlenen meer plezier aan een kartonnen doos dan aan een berg giftig speelgoed dat mechanische versies van kinderliedjes piept (misschien omdat de verzorger van het kind het te druk heeft die zelf te zingen”). Speel verder met hen: kietelspelletjes, balspelletjes of een hardloop­wedstrijdje om het huis. Weg met plastic rommel.

Ga veel de natuur in. Het bos of strand is ideaal, met voor iedereen genoeg takken, zand, schelpen en water. Geen overdreven gezinsuitjes. „Laten we ons met z’n allen in de auto proppen om ons samen met al die andere wanhopige gezinnen te gaan vermaken in het attractie­park in de buurt. We geven een berg geld uit en dan is alles weer in orde.” Maar uiteindelijk valt zo’n uitje voor alle partijen tegen.

Vraag vrienden of ze je willen helpen, bijvoorbeeld om eens bij te slapen. Doe er alles aan om genoeg slaap te krijgen. Mensen met slaapgebrek zijn onredelijk. Ze stralen negativisme uit, zijn prikkelbaar en opvliegend. Zo kun je niet opvoeden. Doe ook veel samen met vrienden of familie. „Er is geen triester beeld dan dat van de eenzame moeder die haar kind door een mistroostig park voor zich uit duwt en zichzelf ondertussen probeert wijs te maken dat ze dat leuk vindt.”

Een luie ouder zijn kost soms bar veel inspanning, geeft Hodgkinson toe. „Maar het zou leuk zijn als je kinderen later als volwassenen tegen hun vrienden zouden zeggen: „Ik had een gelukkige jeugd. Dat is veel meer waard dan dure gezinsuitjes, vakanties, speelgoed of goede school- en sport­prestaties.””

N.a.v. ”Luie ouders hebben gelijk”, door Tom Hodgkinson; uitg. Meulenhoff, Amsterdam, 2009; ISBN 978 90 290 8103 0; 288 blz.; € 18,95.

„Ongeveer drie jaar geleden hebben we enkele kamers behangen. Twee dagen daarna tekenden de kinderen met pen grote kringen en kruizen op de muren en deuren. Ik was woest. Nu zijn alle muren van hun slaap­kamer beklad. Ik vind dat prima. Weer een kamer minder waarover we ons druk hoeven te maken. Geef het maar op. Geef het idee van de volmaakte inrichting op en verwelkom in plaats daarvan het luie huis. Houd maar op met het turen in interieurtijdschriften waardoor je je inferieur gaat voelen. Geen uitgaven en geen zorgen meer.”

Citaat uit besproken boek.

Luie tips

* Geef kinderen een paar oude verfkwasten, een emmertje water en een leeg stuk schutting of muur, en de luie ouder kan weer een middagje lezen. (Bij warm weer nog langer; dan droogt de verf zo snel op dat er voort­durend een nieuwe laag aangebracht dient te worden.)

* Er zijn op internet aardig wat recepten te vinden die kinderen vanaf een jaar of zes alleen kunnen maken. Zoete Groeten bijvoorbeeld: lapjes bladerdeeg waar je een lepel jam op moeten doen, om het geheel daarna als een envelopje 
dicht te vouwen. Een kwartier bakken op 180 graden. Wel even opletten daar.

* Laat je kind op een stuk uitgerold behang gaan liggen en trek met potlood zijn vormen om. Het zal nog urenlang druk zijn met zichzelf inkleuren.