Alleen een godzalige kan bidden, omdat alleen hij de belofte heeft van het gebed. Al de beloften van het leven in de genade en heerlijkheid zijn gedaan aan de godzaligheid. De beloften om verhoord te worden, zijn gedaan aan de godzalige: „Indien gij in Mij blijft en Mijn woorden in u blijven, zo wat gij wilt, zult gij begeren en het zal u geschieden”, Johannes 15:7. Immers, hoe kan hij om barmhartigheid bidden die geen deel heeft in de barmhartigheid? Alleen een godzalig mens heeft het geloof zonder welk geen ding God kan behagen. Dit geloof verzekert er ons van dat wij bidden en komt voort uit het rechtvaardigmakend geloof.Nu, dit geloof is een arm of een hand waarmee wij de zegeningen kunnen aanvatten. Indien wij eenmaal verzekerd zijn dat God ons Christus gegeven heeft, zullen wij geloven dat Hij ons alle dingen met Hem zal schenken. Hij die het grote geeft, zal ook het mindere niet weigeren. Onze Zaligmaker was gewoon te zeggen, wanneer er zieke personen tot Hem kwamen om lichamelijke gezondheid of verlichting: „U geschiede naar Uw geloof.”

Christus leert ons in Zijn gebed beginnen met: „Onze Vader.” Hij leert ons daarin God onze Vader te noemen. Hij komt hierin met eerbiedigheid en vrees tot Zijn hemelse Vader. „Een zoon zal de vader eren (…); ben Ik dan een Vader, waar is Mijn eer?” Maleachi 1:6.

Thomas Taylor, predikant te Londen (Davids geleerdheid, 1668)