B. wist door zijn arbeidsverleden in de top van het Nederlandse bedrijfsleven het vertrouwen te winnen van vrienden en zakenrelaties. Hij haalde ongeveer elf van hen tussen begin 2007 en begin 2009 over te investeren in verscheidene projecten, zoals een winkelketen in China. Aan het begin van die periode was hij nog werkzaam als directeur bij KPN.

Als die projecten al bestonden, is er geen cent naar toe gegaan: het geld gebruikte B. om zijn luxe levenswandel te bekostigen. De beleggers telden bedragen neer tussen enkele tienduizenden euro’s en 180.000 euro. Bij elkaar ging het om een miljoen euro.

De rechtbank betitelde het als een ernstige vorm van oplichting, waarbij B. vrienden en bekenden op een geraffineerde wijze heeft benadeeld. En dat allemaal om zijn eigen financiële problemen op te lossen, een voor hem en zijn gezin veel te hoge levensstandaard te handhaven en buitenechtelijke relaties te onderhouden. De negatieve publiciteit die het gevolg is geweest, heeft hij aan zichzelf te danken, vindt de rechtbank.

In het voordeel van B. weegt mee dat hij de gedupeerden zelf heeft geïnformeerd over de door hem gepleegde misdrijven en volledig heeft meegewerkt aan het strafrechtelijk onderzoek. De rechtbank merkte nog wel op dat die openheid van zaken er pas kwam toen B. geen uitweg meer zag uit de door hem veroorzaakte situatie.