Rabbijn Evers en de Vlaardingse wethouder Versluijs onthulden samen een bank en een gedenkplaat met daarop de 21 namen van overledenen van wie bekend is dat zij er begraven zijn. Ook is de begraafplaats zo veel mogelijk in oude omvang teruggebracht.

In 1862 werd in Vlaardingen een joodse gemeente gesticht. Behalve een synagoge kwam er joods onderwijs en werd in 1864 de begraafplaats geopend. Tot 1900 werden er op deze plaats overledenen begraven.

Na die tijd was de begraafplaats niet meer in gebruik. Het ledental van de joodse gemeente liep achteruit en in 1920 ging zij op in de gemeente van Rotterdam. Tijdens de bezetting is het overgrote deel van de Vlaardingse joden gedeporteerd.

Met de opknapbeurt van de begraafplaats komt de gemeente Vlaardingen een belofte na die nog dateerde van voor de Tweede Wereldoorlog.