„En zo wie een van deze kleinen te drinken geeft, alleenlijk een beker koud water…” 
Het is een gezegender werk voor een mens aalmoezen te geven dan te ontvangen. De lofwaardigheid van een christen bestaat immers daaruit dat hij een godzalig leven leidt en dat hij aalmoezen aan de armen geeft. De roem bestaat in het geven.

De zon geeft licht en de maan haar schijnsel. Dat doen de sterren ook en de wolken geven hun water, de bomen hun vruchten. De aarde geeft haar kruid, de kruiden hun bloemen en de bloemen hun zaden. Ja, de beesten en de vissen geven eenieder wat de natuur hun leerde en zijn eenieder in zijn geslacht en aard zorgvuldiger tegen elkaar dan wij mensen dat tegen mensen zijn.

De lijdzame Job zei daarom: Ga naar de beesten op het veld en die zullen u leren. De mens is zo onnatuurlijk tegen zijn mede mens. Laat maar eens een rijk mens door een arme bedelaar aangesproken worden. Direct ontvalt hem dit oordeel: Men behoort deze zwerver het land uit te sturen, en dergelijke woorden meer.

Keizer Augustus achtte de dag voor verloren waarin hij niemand enige weldaad had gedaan noch enige persoon met het geven van geld had geholpen.

Henry Smith,
predikant te Londen

(”Tranen der armen”, 1657)