Volgens justitie heeft bejaardenverzorgster Post bijna 24 jaar geleden de 89-jarige mevrouw Kolstee gewurgd en girocheques van haar gestolen en verzilverd. Eerst zag de politie Post als getuige, later werd ze verdachte. Na vier dagen intensief verhoor bekende ze het hele verhaal.

„Om van hen af te zijn”, herhaalde Post woensdag bij het hof, doelend op haar verhoorders. „Ik dacht: er zal wel ergens gevonden worden dat ik het niet gedaan heb. Ik dacht het zal bij de rechter wel goed komen. Voor mij was het hele verhaal een fantasie. Als ik toen geweten had wat voor gevolgen het zou hebben”

Politie en justitie namen haar bekentenis serieus, ook al omdat die vol details zat die volgens hen alleen de dader kon weten. Post bestrijdt dat. In de twee weken tussen de dood van de vrouw en Posts arrestatie heeft ze over de moord in de krant gelezen en ook hoorde ze van alles „in de wandelgangen”, verklaarde ze. Haar ontkenningen haalden niets uit: de rechter beschouwde de bekentenis als echt en veroordeelde haar in 1987 tot zes jaar gevangenisstraf.

Onzekerheid over het tijdstip waarop het slachtoffer is omgebracht leidde in juni 2009 tot de beslissing van de Hoge Raad dat de zaak-Ina Post herzien moest worden. Mogelijk is de bejaarde vrouw eerder gedood dan eerst werd aangenomen.

Post zei woensdag dat ze nog dagelijks bezig is met de zaak, die haar bepaald niet onberoerd laat. Volgens eigen zeggen is ze van nature al nerveus, maar dat is sinds haar arrestatie verergerd. Er is een posttraumatische stressstoornis bij haar geconstateerd. Ze vertelde het hof dat nervositeit, onzekerheid en paniek door de arrestatie en de verhoren redenen waren om de valse bekentenis te doen.