Sinds eind april, toen de Brugse bisschop Roger Vangheluwe zijn ontslag indiende nadat hij had bekend een minderjarige te hebben misbruikt, is het aantal ontdopingsverzoeken sterk gestegen. De kanseliers in de bisdommen kunnen de toestroom nauwelijks aan.

Ook het Humanistisch Verbond, dat al een jaar of tien uittredingsacties organiseert in Kortrijk, ziet een sterke groei van het aantal aanvragen. Op 6 juni lokte een ontdoopmoment 75 gegadigden.

„Zie het als een administratieve rechtzetting”, zei een van hen. „Religie heeft nooit een rol gespeeld in mijn leven. Nu ik zie hoe de kerk een totaal gebrek aan inleving toont, ben ik blij dat ik ontdoopt ben.”

De behandeling van een aanvraag start pas als een ontdoper een handgeschreven brief stuurt naar het bisdom waar hij gedoopt is. Volgens kerkjuristen kan de kerk het doopsel echter helemaal niet ongedaan maken.

Volgens de ontdopers wordt in de statistieken op deze wijze het percentage Belgen dat tot de Rooms-Katholieke Kerk behoort kunstmatig hoog gehouden (vorig jaar 88 procent). De kerkverlaters zien hun actie als „een sterk signaal: een aanklacht tegen de aanmatigende houding van de kerk, die denkt zomaar in jouw naam te mogen spreken vanwege die paar druppels water.”

Ontdopen kwam eerder in het nieuws toen atheïstische groepen in Engeland en Amerika zich ermee gingen bezighouden. In Engeland kunnen ontdopingscertificaten van een website worden gedownload.

In Amerika worden tijdens ontdoopceremonies voorhoofden geföhnd om het doopwater ‘op te laten drogen’. Vervolgens wordt er een eucharistie gevierd met crackers met pindakaas, die alle toegediende sacramenten ongedaan moet maken.

De Vlaamse Facebookgroep ”Ontdopen” telt inmiddels een kleine duizend leden.

In de Belgische media klinken echter ook afkeurende geluiden. Volgens sommigen zijn er effectievere vormen van protest tegen misstanden in de kerk.

Ook kan het geschiedkundige feit dat iemand gedoopt is nu eenmaal niet worden ontkend, zeggen anderen: „Eens gedoopt, altijd gedoopt. Zo ongeveer als: eens moeder, altijd moeder.”

Een voorstander van de doop door onderdompeling verwoordt het op internet zo: „Het zou beter zijn te spreken over ontsprenkelen. Deze lieden hebben natuurlijk niet de Bijbelse doop en de betekenis daarvan ondergaan en gesmaakt.”

In Egypte trekt de anglicaanse priester dr. J. M. Strengholt een vergelijking met een pedagogische tik die hij van zijn moeder kreeg toen hij twee jaar oud was. „Ik was het daar niet mee eens, ze had dat nooit mogen doen! Deze week is ze jarig. Ik zal haar vragen om een officieel papier waarin ze die pedagogische tik ongedaan maakt. Het is hoog tijd dat ik me laat ‘ontpedagogische tikken’!

Ik weet nog dat ik een keer op het schoolplein van de Da Costaschool in Soest met Ron Visser ruzie maakte, en ik gaf hem een peut op zijn neus. Ik ga hem nu ‘ontpeuten’, want ik voel me schuldig over die bloedneus die ik hem tegen zijn zin doneerde. Wat zal Ronnie vandaag blij zijn!”

Loskomen van de kerk en je verleden doe je niet door een paar administratieve delete­acties, schrijft Strengholt. „Al zouden ze vluchten tot het einde van de aarde, ook daar staat de Schepper op ze te wachten, of ze nu zijn ‘ontdoopt’ of niet.”