Volgens conservator Peter te Poel van het museum is Meester van Elsloo een fictieve noodnaam, die alles te maken heeft met het beeldsnijwerk Anna te Drieën in Elsloo. Sinds dit beeld in 1940 aan een fictieve Meester van Elsloo werd toegedicht, zijn in de zeventig jaar daarna nog eens circa tweehonderd beelden in kerken in het Maas-Rijngebied van België, Nederland en Duitsland vanwege een vergelijkbare stijl aan hem toegeschreven. „Een wel erg wankele basis om dan één kunstenaar als schepper te zien”, aldus Te Poel vrijdag.

Hij nam het initiatief voor een groot internationaal onderzoek, waarbij een aantal aan de Meester van Elsloo toegedachte beelden wordt onderzocht op jaarringen, de manier waarop ze geklemd werden in werkbanken en waar het eikenhout vandaan kwam.

„In die tijd rond 1500 werden beelden niet gesigneerd”, zegt Te Poel. „Mijn onderzoek richt zich op de vraag hoe een fictief iemand zich heeft kunnen ontwikkelen tot een kunstenaar van vlees en bloed. Een meester tussen fictie en feit, kortom”.