„Het plan van Saddam, als hij er al een had, moet worden gezien als een van de absurdste die ooit zijn uitgedacht”, aldus Keegan die enkele boeken over militaire strategie op zijn naam heeft staan.

Hij wijst er onder meer op dat Saddam op geen enkele manier heeft geprofiteerd van de natuurlijke verdedigingsmiddelen in het land, zoals rivieren. Volgens Keegan had de Iraakse zeehaven Umm Qasr al vanaf het begin moeten worden gesaboteerd om de aanvoer van Amerikaanse troepen en materiaal te verhinderen. Ook hadden de talrijke bruggen over de rivieren de Eufraat en de Tigris vernield moeten worden. Dit is allemaal niet gebeurd, waardoor de Amerikaanse en Britse troepen snel naar Basra en Bagdad konden optrekken.

„In plaats van te vechten om de Amerikaanse opmars naar Bagdad te vertragen, bood Saddam de twee belangrijkste Amerikaanse legereenheden, de derde infanteriedivisie en het eerste marinierskorps, de gelegenheid snel op te trekken om Bagdad aan te vallen”, aldus de historicus.

Volgens hem had het Iraakse reguliere leger ook ter versterking naar de Republikeinse Garde moeten worden gestuurd en hadden de paramilitaire milities buiten de gevechten gehouden moeten worden. Die hadden volgens hem pas ingezet moeten worden als het reguliere leger zou zijn verslagen.

Saddam zou nu eerst de reguliere troepen naar het zuiden hebben gestuurd, die snel op de vlucht zijn geslagen. Vervolgens kreeg de Republikeinse Garde de opdracht om de omgeving rond Bagdad te verdedigen. De Amerikaanse luchtmacht vernietigde ze, waardoor onnodig slachtoffers zijn gevallen.