Van der Vlies: Rivier van het christendom ontspringt in Israël
NIJKERK – „In Israël ben ik thuis.” Dat vinden de hoofdpersonen van een zomerexpositie, die dinsdagmiddag in het Israëlcentrum in Nijkerk door ir. B. J. van der Vlies werd geopend.
Ze is gek op dwarsfluit spelen. In het Israëlische leger speelt ze in de Israël Police Band.
Voor het oog is Shanni Sagee een gewoon meisje uit Tel Aviv. Maar gewone mensen in Israël hebben een bijzonder verhaal, licht Sara van Oordt de expositie toe. Samen met een cameraman maakte ze tien dagen lang opnames en interviewde ze mensen in Israël. Al deze mensen zijn gewoon, maar tegelijk bijzonder. Zo is de twintigjarige Shanni een jongere vol ambitie. Ze woont in Tel Aviv en reist al twee jaar lang elke dag naar Jeruzalem. Jongens en meisjes van haar leeftijd moeten een dienstplicht vervullen in het leger. Meisjes twee jaar en jongens drie jaar. Shanni heeft in 2008 de Middelbare Kunstschool afgerond. Nu speelt ze voor soldaten, politieagenten en burgers. Tijdens de Gaza-oorlog in 2009 gaf ze uitvoeringen in schuilkelders in de buurt van de Gazastrook.
De zomerexpositie ”Thuis in Israël”, tot en met 31 augustus gratis te bezoeken in Nijkerk, is verdeeld over zeven thema’s. Zeven mensen laten de bezoekers in korte films kennismaken met het leven in het land. Over de terreurdreiging en de Joodse feesten, het bruisende leven in Tel Aviv of de prachtige Negev-woestijn.
„Geweldig om bij jullie te komen, en hier de groet ”shalom” te horen”, begint Hannah Yakin de bijeenkomst. Samen met haar man Abraham Yakin is ze er. Het kunstenaarsechtpaar –53 jaar getrouwd, 8 kinderen en 23 kleinkinderen– uit Jeruzalem figureert ook in de expositie. Ze wonen in een zijstraatje van de Jaffastraat, hartje Jeruzalem. „Jullie weten niet hoe graag wij in Israël gewone mensen willen zijn. Gewone mensen die ook fouten maken. Wij Joden moeten het goed doen. We kunnen het niet goed doen, want we zijn ook mensen. Maar we proberen het te doen, en we doen ons best.”
Hannah, ooit uit Nederland naar Israël geëmigreerd, vertelt hoe iedereen wel een familielid of buurman heeft die in het leger zit. „Wij hebben twee kleinzoons in dienst. Ik was ontzettend blij dat ze deze week niet bij de actie van het leger tegen de activisten betrokken waren. Maar vorig jaar was er wel een bij de actie in Gaza. Twee weken hoorden we niks, we waren heel bang. Pas daarna kwam er een telefoontje dat hij ongedeerd was. Zijn moeder zei: Jongen, je zult wel doodmoe zijn. Nee moeder, zei hij. Ik ben oud. Een jongen van negentien jaar.”
Hannah steekt de loftrompet over de expositie. „Ik heb woord voor woord bekeken wat jullie hebben geschreven en gefilmd. Op de grote kaart van Jeruzalem heb ik ons eigen huis gevonden. De expositie is prachtig, er staat geen woord te veel.”
Oud-SGP-leider Ir. B. J. van der Vlies verricht de opening. Hij spreekt zijn verbondenheid uit met het land, en gaat in op actuele ontwikkelingen. „Het christendom wordt wel eens vergeleken met een rivier, die zich door de tijd heen slingert. Inmiddels een heel lange rivier. Soms breed, bruisend en diep, soms lijkt het slechts een onaanzienlijk stroompje. Veranderlijk dus. Eén ding verandert echter niet: De rivier van het christendom ontspringt in de geschiedenis van Israël! Daarom is er een onverbrekelijke band.”
Van der Vlies stelt vast dat Israël steeds meer een eenling lijkt te worden op het wereldtoneel. „Zelfs de houding van de meest trouwe bondgenoot, de VS, lijkt onder Obama te bekoelen. Daarom moet Nederland waar mogelijk in de EU en in andere internationale verbanden consequent opkomen voor de gerechtvaardigde belangen van Israël. Bovendien moeten alle middelen worden aangewend om de Arabische wereld te bewegen de staat Israël te erkennen als Joodse staat binnen veilige en erkende grenzen.”
De botsing tussen de Israëlische marine en het konvooi van pro-Palestijnse activisten wordt zomaar verweten aan Israël, aldus Van der Vlies. „De omgekeerde wereld. Egypte en Israël blokkeren al geruimde tijd de grenzen van Gaza, waar het terroristische Hamas de scepter zwaait. Beide landen willen terecht voorkomen dat Hamas zich nog verder bewapent. Het is een onbegrijpelijke provocatie, dat het pro-Palestijnse konvooi desalniettemin deze blokkade probeerde te breken. Het siert Israël, dat het het konvooi meerdere malen heeft gewaarschuwd en zelfs heeft aangeboden om –na controle– eventuele hulpgoederen door te laten naar Gaza. De activisten bleken echter niet voor rede vatbaar, met alle noodlottige consequenties van dien.”
Van der Vlies besluit zijn betoog met een bede. „De Heere God verhoede escalatie en geve vrede over Israël.”
