Muziek

Edith Post (IX)

Trompettist en dirigent Edith Post, die samen met haar man Arjan een trompetduo vormt, houdt de komende weken een weblog bij over haar muzikale activiteiten, waaronder een tournee naar Canada.

Edith Post
1 June 2010 12:14Gewijzigd op 14 November 2020 10:46
Foto Edith Post
Foto Edith Post

The Niagara Falls. Dat was een prachtige belevenis. Wat een natuurgeweld, ongelofelijk om te zien. Met de ”Mist Boat” kwamen we heel dicht bij de watervallen. Zo’n superervaring is niet te beschrijven. Je moet het zelf mee hebben gemaakt. Na het bezoek aan deze plek gingen we naar St. Catherines om opnieuw een prachtig concert te geven. Het was een fraaie rooms-katholieke kerk, maar helaas zonder airconditioning. De andere locaties waar wij speelden, hadden allemaal airconditioning, dus dit was wel even zweten. Het was die dag ook nog eens bijzonder warm. Het concert stond in teken van het jubileum van André Knevel. Hij deed zelf alle concerten mee.

André Knevel woont al heel lang in Canada, maar komt ieder jaar naar Nederland om concerten te geven. Wij, Arjan en ik, hadden nog nooit met hem samengewerkt. Het was erg leuk hem te ontmoeten en samen concerten te geven. André Knevel is al weer 40 jaar organist. Dit concert werd in zijn woonplaats gegeven. Het was ook een mooie gelegenheid om iets met twee orgels te doen, André speelde samen met Martin Mans. Naast deze twee organisten zong The Martin Mans Formation en het verrassend mooie Hosanna Choir onder leiding van Herman den Hollander. Op deze avond speelden wij de ”Morricone Medley”, een medley met prachtige tijdloze melodieën. Een fantastische avond, even zonder versterking; puur akoestisch musiceren blijft toch wel het mooiste wat er is. Eerlijk gezegd vond ik dit muzikaal gezien het mooiste concert van de tour.

De volgende dag gingen we naar St. Jacobs Market. Hier hadden we een andere voorstelling van authentieke producten en echte Mennonieten. Het betrof een gewone markt met hier en daar een Mennoniet. Na heerlijk bij de chinees te hebben gegeten, vertrokken we naar de campus en reden wij verder naar Hamilton. In een mooie concertzaal in deze plaats gaven we met z’n allen weer een mooi concert voor een volle zaal.

Vrijdag 16 juli werd onze oudste zoon al weer dertien. We vertrokken op deze dag op tijd naar Toronto, een enorm grote stad. We begonnen op de boot, waarbij we een prachtig gezicht hadden op de enorme gebouwen van deze stad. Hierna hadden Arjan en ik niet veel tijd meer, maar nog net gelegenheid genoeg om de CN Tower op te gaan en een prachtig uitzicht te hebben over Toronto. Hierna haastten wij ons met de andere musici naar The Royal Thompson Hall. Doordat dit als hét concertgebouw van Toronto bekend staat voelden we wel een bepaalde spanning voor het concert. Het bleek een enorm groot gebouw. Het was grappig steeds verdwaalde koorleden tegen te komen die echt niet meer wisten waar hun kleedkamer was. Het werd een mooi en bijzonder concert, een mooie ervaring.

’s Zaterdags ging de excursie onder andere naar Canada’s Wonderland. We konden niet onder een bezoek aan dit park uitkomen. We zijn beiden geen helden als het om achtbanen gaat, maar de oudste jongens konden hier hun hart ophalen. We waren net op tijd terug op de campus voor het laatste concert. Dit werd op de campus gegeven. Het was even slikken na The Royal Thompson Hall, maar wel leuk als afsluiting. Hier werd ook bekend gemaakt dat er een enorm bedrag was opgehaald voor het christelijk onderwijs in Canada.

Na zondag weer een rustige dag gehad te hebben, vertrokken we maandagochtend naar Bolton waar onze camper stond te wachten. Op dit moment zitten we prachtig aan een meer in Ontario waar we nog even heerlijk vakantie vieren.

Dit was mijn laatste weblog. Ik vond het leuk om mensen even mee te laten kijken in de keuken van een muzikant.


Edith Post (VIII)

Na een heerlijke rustdag rijden we ’s maandags met onze schoolbussen naar de Websterfalls. Een prachtig park met mooie watervallen. Er was ons verteld dat je klimmend over grote rotsen achter de waterval kon komen. Dat lieten onze jongens zich geen twee keer zeggen. Helaas begon het al snel te regenen en spoedden we ons naar de bus om droog te blijven.

Na nog wat boodschappen gedaan te hebben, hadden we een rustige middag op de campus en konden we ons voorbereiden op het concert van die avond. Dit concert vond plaats in het auditorium van de universiteit waar wij verbleven. Een mooie grote zaal die ook die avond weer helemaal vol zat. Het jongerenkoor deed die avond niet mee, wel The Martin Mans Formation, het Liberation Choir en het One day male choir (mannenkoor). Dit laatstgenoemde koor staat onder leiding van Martin Mans.

Martin, Arjan en ik begonnen de avond met het prachtige ”Nightfall in Camp”, ”Heer wees mijn gids” met de ”Last Post” erdoorheen. In het One day male choir zingen veel Canadezen die oorspronkelijk uit Nederland komen. Deze mannen vinden het prachtig om wat Nederlandse liederen te zingen, zoals ”Tel uw zegeningen” en Psalm 42. Een enthousiaste groep mannen die samen met The Martin Mans Formation die maandagavond een prachtig concert gaven. Ook in het Liberation Choir zingen veel oud-Nederlanders of Canadezen met Nederlandse ouders en de meesten spreken nog behoorlijk Nederlands. Het is erg leuk om zo wat contact te hebben met deze koorleden, maar ook met het publiek, dat ook deze avond weer razend enthousiast was. Het was fijn dat het concert op de campus was, we hoefden niet een eind nog naar huis te rijden, maar even de straat over te steken en we waren ‘thuis’.

De volgende dag, dinsdag, was onze middelste zoon jarig, hij werd die dag tien jaar. In de ontbijtzaal werd al voor hem gezongen en bij de dagopening nog een keer. Ook kreeg hij van verschillende mensen nog een kadootje. De weersvoorspelling voor deze dag waren niet gunstig en het excursieschema werd aangepast. Onze jarige job mocht kiezen en wilde graag naar het overdekte zwembad, dus gingen wij met ons gezin, zonder opa en oma, maar met een heleboel anderen naar het zwembad. ’s Avonds waren wij vrij, we deden één concert niet mee, en dat was deze avond. We gingen met de bus naar een restaurant waar we heerlijke spare ribs hebben gegeten.

Woensdagochtend moesten we al om 7 uur vertrekken, de rest van de familie lag nog heerlijk te slapen, naar het Holland Christian Home, een soort bejaardentehuis met Nederlanders. We gaven daar een concertje met The Martin Mans Formation en het jongerenkoor. Een groot tehuis met een echte concertzaal. De zaal zat vol en de mensen waren erg blij dat we kwamen. Het jongerenkoor had voor deze tour een Hollandse medley ingestudeerd. Een medley met Oudhollandse liedjes die de mensen uit volle borst meezongen.

’s Middags gingen we naar The NiagaraFalls, maar daarover de volgende keer meer.


Edith Post (VII)

Afgelopen donderdag 8 juli was het dan zover. Vijf uur ’s ochtends vertrokken we naar Schiphol, waar al heel wat koorleden klaarstonden om in te checken. Een vliegtuig vol, ongeveer 300 mensen, met dezelfde bestemming: Redeemer College in Ancaster, twee uur rijden vanaf Toronto.

Na een goede vlucht en een pittige busreis kwamen we aan in onze heerlijke koele huisjes. De temperatuur lag op dat moment nog wat hoger dan in Nederland. Veel tijd om uit te rusten was er niet. Jacco, de organisator, had een aantal mededelingen in de grote zaal van de universiteit, er moesten boodschappen gedaan worden, en er moest gerepeteerd worden. Tussendoor konden we heerlijk eten, buiten in de tuin van de campus. De kinderen, en wij trouwens ook, waren behoorlijk moe (tijdsverschil en vroeg opstaan) en gingen op tijd naar bed. Na nog even gerepeteerd te hebben gingen wij ook slapen om de volgende dag vanwege de jetlag weer veel te vroeg wakker te worden.

We begeven ons op tijd naar de zaal, waar een heerlijk ontbijt staat te wachten; daarna komen de mededelingen voor deze dag. Het excursieprogramma is omgegooid want het regent behoorlijk; dat betekent geen rondrit in de omgeving maar wel naar een enorme mall. Dit is een groot overdekt winkelcentrum en hier wordt door de vele Nederlanders heel wat gekocht.

’s Middags rijden de muzikanten al op tijd naar Burlington, waar ons eerste concert zal plaatsvinden. Een mooie kerk, het lijkt een beetje op een concertzaal, en als we aankomen zijn de geluidsmannen al druk in de weer om alles klaar te maken. De musici gaan om de beurt even oefenen en soundchecken, daarna komen de koren en wordt er nog even flink gerepeteerd.

’s Avonds stroomt de kerk vol en geven we samen –de koren en solisten– een prachtig concert. Bijzonder hier in Canada is dat het publiek heel erg enthousiast is, er wordt veel geklapt en in de pauze en na afloop krijgen we leuke reacties.

De volgende dag gaan we naar de Rehobothschool. Dit is een christelijke school en deze krijgt geen subsidie van de overheid. De bedoeling van deze reis is dat we deze school met de opbrengst van de concerten helpen. Als we bij de school aankomen, zien we varkens aan het spit; voor sommigen ziet dat er niet echt smakelijk uit. Hier komen veel mensen, vooral oud-Nederlanders, en het is leuk om met deze mensen te spreken. We krijgen een rondleiding en daarna geven we met The Martin Mans Formation en het Jongerenkoor een miniconcertje in de buitenlucht. We krijgen een fantastische barbecue, heerlijk eten en het is erg gezellig.

Daarna de auto weer in, op weg naar London, waar we ’s avonds een concert geven. Het is een behoorlijk eindje rijden, maar voor Canadese begrippen is anderhalf uur rijden ‘om de hoek’. In London geven we een concert in een mooie, grote concertzaal waar 1600 mensen in kunnen. Deze zaal zit ’s avonds helemaal vol, ongelofelijk. Ook hier geven we een mooi concert, maar ik merk dat ik nog niet helemaal over mijn jetlag heen ben. Bij het laatste lied sta ik behoorlijk te tollen op mijn benen. Gelukkig is het morgen zondag en hebben we een rustdag.


Edith Post (VI)

Op het moment dat ik nu schrijf, is de vakantie bij ons aangebroken. De kinderen hebben 2 juli hun laatste schooldag gehad en Arjan en ik hebben afgelopen weekend onze laatste optredens gehad in Nederland. Echt vakantie is het nog niet want op 9 juli beginnen de concerten in Canada. Dat betekent dat de trompet nog niet aan de kant wordt gelegd maar dat we gewoon door blijven studeren. De reis naar Canada komt nu echt dichtbij, we zijn daarom al wat spullen bij elkaar aan het zoeken en de koffers worden gevuld.

Het is nu ook duidelijk wie, wanneer en waar speelt in Canada. Wij spelen bijna alle concerten, wat heel erg leuk is, want we spelen in prachtige kerken en concertzalen. Het wordt een behoorlijke happening: naast het Nederlandse jongerenkoor en The Martin Mans Formation zingen ook Canadese koren tijdens de concerten. Martin Mans heeft in Canada een mannenkoor opgericht speciaal voor deze gelegenheid. Hij is daar afgelopen maanden een aantal keren geweest om te repeteren en een cd op te nemen met dit mannenkoor. Naast dit mannenkoor doen een Canadees gemengd koor, een kinderkoor, twee organisten, vier pianisten, een violiste, een zangeresje, een zanger met zijn zoontje, een trompettistje en een paar dirigenten en wij (Arjan en ik) mee. Dat is dus heel wat en gelukkig doet niet iedereen op alle concerten mee, dan zouden de concerten wel erg lang duren. Naast de concerten hebben we nog een behoorlijk excursieprogramma. We zullen ons waarschijnlijk niet vervelen.

Vorige week en afgelopen weekend hebben we onze laatste werkzaamheden, voorlopig, in Nederland afgerond. Zo had ik vorige week donderdag, 1 juli, mijn laatste repetitie van mijn koor His Reflection. Dit koor is begonnen als jongerenkoor en hoewel het nog jong is hebben we het woord jongeren vervangen voor interkerkelijk. Sinds de oprichting, 12 ½ jaar geleden, ben ik dirigent van dit koor. Het is leuk om te zien en te horen hoe dit koor en ik zijn gegroeid. Het laatste jaar hebben we een zangpedagoog in de arm genomen en zij komt om de paar maanden een aantal keren ons bijscholen. Hier heeft zowel het koor als ik heel veel aan en je merkt hoorbaar verbetering. In oktober 2010 geven we een mooi jubileumconcert met als thema: ”Een muzikale reis om de wereld”.

Dit betekent hard werken want het gaat om Engels-, Duits-, Frans- en Italiaanstalige muziek en vooral van de laatstgenoemde valt dat niet mee, maar de uitdaging is groot en dat heeft dit koor nodig.

Afgelopen zaterdag, 3 juli, werkten we mee aan een cd-opname van een koor uit Alblasserdam met vijf stijkers erbij. De arrangementen voor de musici waren mooi geschreven, we maken wel eens anders mee, en het jongerenkoor zong erg mooi. Een leuke opname, die overigens wel enkele uren later was afgelopen dan gepland. ’s Zondags mochten we in de prachtige kerk in Maassluis, de kerk van Feike Asma, een mooie kerkdienst begeleiden samen met Wim Magré, en dat was tegelijk ons laatste optreden.

Nu weer snel verder met koffers inpakken. De volgende weblog komt bij leven en welzijn uit Canada.


Edith Post (V)

De man die de reis naar Canada organiseert, Jacco van Delden, heeft 5 mei j.l. een muziekdag georganiseerd. Op deze dag kwamen veel solisten en een aantal koren naar Zeist om op verschillende locaties van zich te laten horen. Zo waren er concerten in en rondom het kasteel, in verschillende kerken en in een theater. Natuurlijk deden de koren mee die meegaan naar Canada: het grote jongerenkoor en The Martin Mans Formation. Naast deze koren waren er heel veel solisten uitgenodigd.

Wij waren ’s ochtends al op tijd aanwezig met ons hele gezin. De kinderen begaven zich, na even in het prachtige kasteel rond te hebben gekeken, snel naar het springkussen dat in de tuin van het kasteel stond. De concerten die werden gegeven waren kort, miniconcerten dus: de musici hadden tien minuten de tijd om zich van de ene naar de andere locatie te begeven. Dat was heel kort, maar daar had organisator Jacco ook aan gedacht. Hij had fietsen geregeld voor de musici. Dit was handig, maar het was voor de bezoekers ook leuk om te zien.

Na even gerepeteerd te hebben met een aantal trompettisten gingen we naar het bordes om de muziekdag met trompetgeschal te openen. Daarna kon het publiek overal heen om te luisteren naar muziek. De solisten waren zeer divers. Een paar namen: Martin Mans, als organist, pianist en dirigent, duo Friends, Arjan Breukhoven, Jan Vayne en Petra Berger.

Een bijzonder aangename verrassing was de kunstfluiter Geert Chatroux. Wij waren deze kunstfluiter al eens eerder tegengekomen bij een ander concert. We hadden toen een cd van hem gekocht , deze wordt thuis, vooral door de kinderen, grijs gedraaid. Voor onze kinderen waren de concertjes van Geert Chatroux het hoogtepunt van de dag.

Na de opening op het bordes moesten we het kasteel in om daar met Arjan Breukhoven een paar stukken te spelen. Daarna pakten we snel de fiets -de kinderen ook, de jongste bij de oudste achterop- om naar het theater te fietsen. Daar gaven we een buitenconcertje tegenover het theater met Martin Mans. Op een dag als deze is het belangrijk dat je met begeleiders werkt die je goed kent. Er is geen tijd om te repeteren, dus je moet de stukken al vaker samen hebben gespeeld of je moet elkaar heel goed aanvoelen; en bij Martin zijn beide het geval. Met de meeste begeleiders hadden we van tevoren contact gehad over de te spelen stukken, op de dag zelf was daar geen tijd voor. Behalve met Jan Vayne, maar we hebben wel vaker samengewerkt met Jan en bij hem is het zo: je zet de muziek voor zijn neus, hij kijkt er twee tellen naar en hij begint te spelen. Een bijzonder muzikale en virtuose pianist.

Dat het programma niet helemaal vlekkeloos in elkaar zat, bleek uit het feit dat wij ons snel naar de Broederkerk hadden gehaast om een mannenkoor van Martin Mans te begeleiden en Martin ons niet op zijn programma had staan en wij wel. Maar dat mocht de pret niet drukken; wij kregen een map met muziek van het mannenkoor en speelden vrolijk een deuntje mee.

Het was een frisse maar gelukkig droge dag en toen aan het eind de veteranen op het bordes kwamen, brak de zon zelfs door.

De eerste muziekdag was een geslaagde en leuke dag.


Edith Post (IV)

Naast het trompetspelen ben ik ook nog werkzaam als dirigent van een paar koren. Het zijn twee gemengde koren en een kinder- en tienerkoor. De koren zijn in mijn woonplaats, dus hoef ik gelukkig niet vroeg van huis om op tijd bij mijn koren te zijn.

Op maandag komt eerst het kinderkoor binnengestormd, in de leeftijd van 5 tot 11 jaar. Altijd zeer intensief, maar ook heel erg leuk. Wat is het heerlijk om met kinderen te werken; onbevangen en vrolijk staan ze in het leven. We beginnen altijd met een psalmversje en daarna wordt er wat verteld door de kinderen over wat ze hebben meegemaakt. Dan gaan we beginnen. Op een speelse manier doe ik oefeningen met ze. Dit kan een oefening voor de adem zijn. We blazen dan bijvoorbeeld een ballon op in onze buik en laten de ballon heel langzaam leegstromen, of we doen sirenes na met onze stem van laag naar hoog en weer terug.

Als we hiermee klaar zijn, gaan we de liedjes oefenen, nieuwe liedjes. Dat betekent dat ik een regel voorzing en de kinderen zingen mij na. Liedjes die we kennen gaan we mooi maken en aan het eind van de drie kwartier mogen een paar kinderen een mopje of raadsel vertellen.

Wanneer deze kinderen het zaaltje niet bepaald rustig verlaten, komen de tieners binnen. Dit is een klein groepje 11- tot 16-jarigen. Zij vereisen een heel andere aanpak, soms vermoeiend (beginnende pubers die snel iets stom vinden), maar wel heel erg leuk. Zij beginnen met serieuze adem- en stemoefeningen. Wat repertoire betreft laat ik deze groep zelf wat stukken uitkiezen. Het mooie van deze groep is dat ze snel leren en al een mooie klank kunnen maken. Het moeilijke is de podiumpresentatie: het spontane dat de kinderen hebben is eraf en in plaats daarvan komen het schaamtegevoel en de faalangst. Wat is het dan fantastisch als we een concert hebben gegeven en het ging goed: de solo’s waren mooi, de meiden durfden meer de zaal in te kijken. Daar doe je het voor.

Als de tieners klaar zijn, loop ik naar een andere, grotere zaal in hetzelfde gebouw, waar het gemengde koor Vox Intonata klaarzit. Dit is een klein gemengd koor van ongeveer 35 leden. Een plezierig koor om mee te werken, en hoewel de leeftijd wat omhoog begint te kruipen, trekt een behoorlijk aantal ‘jongeren’ het gemiddelde naar beneden. Bij dit koor beginnen we met zingen van een lied uit de bundel ”Op toonhoogte”. Ook bij dit koor doen we eerst wat oefeningen en probeer ik wat te schaven aan de klank, de adem enzovoort. Liederen instuderen gaat door middel van voorzingen en nazingen – de meeste koorleden kunnen helaas geen noten lezen. Hierdoor gaat het instuderen wat langzaam, maar als de noten er eenmaal inzitten, kan ik gaan afwerken, en dat betekent dat er muziek kan gemaakt worden.

De kroon op het werk is dan natuurlijk een mooi concert geven. Het belangrijkste voor mij is dat er op zo’n concert duidelijk, zuiver, afgewerkt maar vooral muzikaal wordt gezongen. Dat er op dat moment iets gebeurt met het koor, zodat de leden (vaak door goede begeleiders) als het ware boven zichzelf uitstijgen.

Als trompettist ben ik altijd solistisch bezig, maar met een koor werken is echt teamwork: fantastisch!

Naast deze koren heb ik nog een ander gemengd koor – daar schrijf ik een andere keer over.


Edith Post (III)

Afgelopen maand hebben we met een groepje musici een tourneetje gemaakt door Nederland. Aanleiding daarvoor was een cd die we gemaakt hebben. Daar was ook weer een reden voor. Vorig jaar maart (2009) kreeg Johan van Arnhem het idee om een instrumentaal concert te organiseren. Johan organiseert meer concerten, onder de noemer ”Selectief”. Meestal zijn dit koorconcerten, waar wij vaak en graag aan meewerken. Ook het Duo Friends verleent vaak hun medewerking bij deze koorconcerten. Wij kwamen dit duo, bestaande uit Gerlinda van den Berg op panfluit en Corrie Wielink op viool, wel eens tegen op deze koorconcerten. Dat bracht Johan van Arnhem op het idee om een instrumentaal concert te organiseren met medewerking van Duo Friends, Arjan en ik, samen met Johan Bredewout en Harm Hoeve.

Dit concert vond plaats in Hasselt, en de kerk zat helemaal vol: een groot succes dus. Alle musici waren dolenthousiast; hier moesten we meer mee doen. Ook de organisatie was blij verrast met dit resultaat en ging plannen maken. Plannen voor een cd.

Vorig jaar augustus was het zover, in Hasselt gingen we de cd opnemen. Johan Bredewout en Harm Hoeve hadden prachtige arrangementen gemaakt van klassieke en geestelijke muziekstukken. De combinatie van viool, panfluit, twee trompetten, orgel en vleugel is niet gebruikelijk. Daarvoor zijn geen muziekstukken geschreven. We gingen titels van muziekstukken verzamelen, het werd een mix van klassieke en geestelijke muziek. Van een aantal stukken konden we de partijen verdelen zonder dat er gearrangeerd moest worden. Maar voor de meeste muziek moesten Johan en Harm aan het werk om voor ieder een partij te schrijven en zo een mooi geheel te maken.

Zo gingen we aan het werk om een mooie cd te maken, het was leuk, maar het ging niet vanzelfsprekend. We moesten toch aan elkaar wennen, zo vaak hadden we niet samen gemusiceerd, de balans moest gezocht worden tussen de instrumenten, maar uiteindelijk lukte het om een mooie cd te maken. Die kreeg de titel mee: ”Colours of Instruments”.

Om de cd te promoten had de organisatie een aantal concerten georganiseerd in het hele land. We begonnen in februari in Bolsward. De cd-opname lag alweer een paar maandjes achter ons, dus moest er ’s middags flink gerepeteerd worden. Toch wat gespannen begonnen we ’s avonds aan het eerste concert; het aantal bezoekers hield niet over. Het ging goed, het was een mooi sfeervol concert.

In maart gingen we weer naar Hasselt, waar gelukkig weer veel mensen op af waren gekomen. In mei hadden we iedere zaterdag een concert en één keer zelfs twee op een dag.

Wat hebben we het leuk gehad samen. De ene keer was er meer publiek dan de andere keer, maar men was enthousiast. Het mooie van de concerten was dat we samen groeiden in de stukken. Het ging nooit op de automatische piloot, natuurlijk maakten we wel eens een foutje, maar muzikaal gezien gebeurden er steeds prachtige dingen en inspireerden we elkaar.

Wat is muziek maken een mooi en leuk vak.


Edith Post (II)

Afgelopen tijd hadden wij (Arjan en ik) het voorrecht om mee te werken aan verschillende uitvoeringen van het oratorium ”Schepping” van Johan Bredewout. Johan heeft dit drie kwartier durende werk geschreven voor koor (zowel gemengd koor als mannenkoor), spreekstem, orgel, piano, fagot, viool, fluit en tinwhisttle, hobo, twee trompetten, hoorn en twee trombones en slagwerk. Er is ook een presentatie bij gemaakt van prachtige foto’s, te zien via een groot scherm. Vaak wordt dit werk uitgevoerd met een ingekrompen orkest, vanwege het budget van het koor.

De eerste keer dat we dit werk uitvoerden is jaren geleden, in een klein kerkje in Rouveen. Het was de première van het oratorium. Johan Bredewout dirigeerde zijn eigen koor en het hele ensemble van muzikanten, op het slagwerk na, was aanwezig. Spannend was het, vooral voor Johan. Hoe zou dit muziekstuk ontvangen worden bij het publiek?

Het werd een succes. Steeds meer koren gingen dit prachtige werk zingen. Sindsdien hebben we het stuk vaak uitgevoerd, met heel verschillende bezettingen. Voor ons als trompettisten is het erg leuk om te doen, omdat Johan Bredewout precies weet wat mogelijk is en wat mooi is op de trompet. We werken al heel lang samen met Johan en er is al heel wat heen en weer gemaild met vooral vragen van Johan over wat op een trompet kan. Daarnaast gebruikt hij ook de piccolo-trompet in zijn composities. Hij schrijft dan vaak dingen in de barokstijl, wat heel mooi is voor de piccolo-trompet. Ook de bugel wordt niet vergeten in dit oratorium. Het is een instrument met een andere klank dan de trompet, warmer, meer richting de hoorn.

De vrijdag voor pinksteren werkten we mee met een uitvoering van de ”Schepping” in Rouveen. Harm Hoeve had met zijn koor het oratorium ingestudeerd en hij had het complete ensemble uitgenodigd. We zouden om 16.30 uur repeteren met het orkest en om 18.00 uur zou het koor erbij komen. Er was één probleem. De mensen uit het orkest kwamen uit het hele land en dan vooral uit het westen van het land. De meesten waren vroeg weggegaan, maar konden deze topdrukte op de wegen niet voorzien. Om 17.45 uur was het orkest compleet en werd er kort gerepeteerd onder leiding van Harm Hoeve, die behoorlijk de kriebels had gekregen of het allemaal wel goed zou komen. Alle leden van het orkest hadden dit oratorium vaker gespeeld en dat stelde Harm enigszins gerust. Na een heerlijke maaltijd, door het koor verzorgd, hadden we een goede generale en een fantastische uitvoering in een afgeladen volle kerk.

Pinkstermaandag speelden wij dit oratorium nog eens, maar nu in Tiel, met een mannenensemble o.l.v. Evert van Dijkhuizen. Het orkestje bestond nu uit orgel, piano, viool, fluit en twee trompetten. Een prachtig concert met een wat weemoedig karakter. Het was ons laatste concert met Jacques Marcus, onze bevriende collega-fluitist. Hij stopt met het fluitspelen, en gaat met zijn vrouw rondreizen door Europa. Fantastisch voor hem, maar jammer voor ons. Ik ken namelijk geen fluitist die zo tinwhisttle kan spelen en met wie ik zo graag samenwerk. Op het concert was het toch wel even slikken als we Jacques hoorden spelen, en na het concert het definitieve afscheid van deze fantastische fluitist. Het concert was prachtig, maar toch een beetje met pijn in het hart.


Edith Post (I)

In juli is het zover. We gaan op tournee naar Canada, met onze drie kinderen, schoonouders en nog een heleboel koorleden. Naar Canada te gaan om concerten te geven is natuurlijk al leuk, maar dat we als gezin gaan, maakt het wel extra bijzonder. We zijn ons al een beetje aan het voorbereiden; na de tournee gaan we nog twee weken met een camper rondtoeren.

Bij die voorbereiding hoort ook een cd-opname. De organisator van de tournee, Jacco van Delden, wil twee cd’s maken: één cd met geestelijke liederen en een cd met wat populairdere muziek. De cd’s werden opgenomen in de prachtige kerk in Tiel.

Een groot jongerenkoor, speciaal voor de Canadatour opgericht, en The Martin Mans Formation zullen op deze cd zingen. Verder zal een aantal solisten, onder wie mijn man Arjan en ik, een bijdrage leveren.

Er zijn twee avonden gepland voor de cd’s. De eerste avond is met het jongerenkoor. We zijn benieuwd, want we hebben met dit koor –het is nieuw– nog niet veel samengewerkt.

De muziek kregen we van tevoren van beide koren thuisgestuurd. Van het jongerenkoor waren van een aantal stukken al arrangementen gemaakt voor ons. Dat betekent dat we kant-en-klare trompetpartijen thuis krijgen. Dat is aan de ene kant gemakkelijk: we hoeven zelf niet na te denken, we spelen de noten die er staan. Aan de andere kant vinden we dat jammer. Als trompettist weet je natuurlijk zelf wat het beste en mooiste klinkt. Meestal vragen we de koor- en begeleidingspartijen en bedenken we er zelf wat bij. Gelukkig kregen we ook nog koormuziek waarbij we zelf onze invulling konden doen.

Van The Martin Mans Formation kregen we ook de muziek thuisgestuurd. Van Martin krijgen we altijd de vrijheid om er zelf dingen bij te bedenken. Met The Martin Mans Formation en met Martin hebben we al vaak heel plezierig samengewerkt.

De eerste avond was de opname met het jongerenkoor. Gelukkig konden we het zo regelen dat we niet heel vroeg aanwezig hoefden te zijn. Het was op een doordeweekse avond en mijn oppas kon niet heel vroeg bij ons zijn. Het koor was al druk aan het opnemen toen wij binnenkwamen. De sfeer was prettig en ontspannen, het koor had er zin in en de dirigente had de ‘wind er goed onder’. De stukken stonden er snel op.

De dag erna namen we ’s middags onze solo’s op met begeleiding van Martin Mans. Wat is het fijn om met goede organisten te werken. We gaven Martin de muziek, we hadden het stuk niet eerder samengespeeld, we spraken niets af over tempo of dynamiek, we stonden tientallen meters uit elkaar, en het stond er bijna in één keer op.

’s Avonds kwamen de mannen van The Martin Mans Formation. Het spannende bij cd-opnames met Martins koren is dat het eigenlijk in één keer goed moet; vaak doen we nog één take extra en dat is het. Meestal wordt op een cd-opname een muziekstuk even een keer doorgezongen. Martin doet dit niet, we nemen direct op. Als wij een stuk niet goed kennen, is dit wel eens lastig, omdat we niet weten welk tempo, welke stijl enzovoorts. Maar het maakt ons werk ook weer heel uitdagend. Het is dan juist de kunst om, zonder dat je een muziekstuk goed kent, met goed luisteren en kijken naar koor en dirigent, er iets bijzonders van te maken.

Volgende week woensdag vervolgt Edith Post haar weblog. Zie ook: www.aemuziek.nl.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer