Het Italiaanse label Urania is kennelijk bezig met een serie historische opnamen, waarin deze pianist terecht een plaats heeft gekregen. Van Horowitz zijn hier liveopnamen uit de jaren 1946-1953 gebundeld, met stukken van Liszt en Scarlatti.Op zich is dat een niet zo voor de hand liggende combinatie. Hooguit kan gezegd worden dat Horowitz excelleerde in muziek van zowel de een als de ander.

Van Liszt zijn drie Hongaarse rapsodieën opgenomen en wat losse stukken. Scarlatti is vertegenwoordigd met zes sonates. De rapsodieën zijn door de pianist zelf gearrangeerd, lees: moeilijker gemaakt. Alsof het nog niet virtuoos genoeg was!

Daar komt meteen een dubieus trekje openbaar, althans, bezien door de bril van 2010: gebrek aan respect voor de oorspronkelijke notentekst. De traditie waarin Horowitz stond, had daar minder moeite mee.

De pure muzikaliteit van Horowitz komt veel meer naar voren bij stukken die minder een beroep doen op virtuositeit: de Funérailles, het Petrarcasonnet 104, de sonate in b van Scarlatti.

Aan de opnamen is te horen dat ze oud zijn, en opgepoetst. Wat zweving in het mooiste stuk op deze cd, de Funérailles, kreeg men er niet uit. Toch valt er na enige gewenning goed doorheen te luisteren.

De informatiewaarde van het booklet dat bij de cd is gevoegd, benadert nul. Vandaar dat ik even de jaartallen van Horowitz heb opgezocht: 1903-1989.

Liszt Piano Works, Horowitz; Urania Historical Records (URN 22404).