Conferentie in Tokio
Terugkijken op Gods werk in de afgelopen honderd jaar en nadenken over hoe de komende jaren zending bedreven kan worden. Met dat doel zijn tot vrijdag zo’n duizend afgevaardigden van zendingsorganisaties uit de hele wereld bijeen in de Japanse hoofdstad Tokio.
Het is een eeuw geleden dat in Edinburgh het eerste grote wereldzendingscongres werd gehouden. Dat had een enorme impact, omdat het veel mensen voor het eerst duidelijk werd dat de protestantse kerken zich over de hele wereld begonnen te verspreiden. Nu, een eeuw later, komt de zendingsgemeenschap weer bij elkaar.Ik ben afgevaardigde van de Gereformeerde Zendingsbond en Overseas Missionary Fellowship International. Voordat de grote stroom binnenkomt, ben ik al in het congrescentrum waar de bijeenkomsten plaatsvinden. Ik richt er een tafel in waarmee ik informatie hoop te geven over het opzetten van christelijke digitale bibliotheken. Via internet en cd-roms kunnen oude en nieuwe schatten aan Bijbelse materialen toegankelijk gemaakt worden voor een breed publiek. Dat hebben we in het Thais gedaan, en nu hoop ik contacten te leggen om het in nog meer talen te gaan doen. Technologie kan het persoonlijk brengen van het Evangelie ondersteunen.
Als ik me onder de congresgangers meng, heb ik meteen een bijzondere ontmoeting. De tweede persoon die ik aanspreek, blijkt een Nigeriaan te zijn die uit de omgeving komt waar mijn oom dertig jaar geleden zendeling was voor de Zending Gereformeerde Gemeenten. Mijn oom heeft zijn leven gegeven op het zendingsveld, en mijn gedachten gaan nog regelmatig naar hem uit. Nu kom ik een Nigeriaan uit die omgeving tegen, die zelf bezig is met zending.
Dit is een illustratie van hoe de christelijke wereld en ook de zendingswereld zijn veranderd. In Edinburgh kwamen 14 van de 1200 afgevaardigden uit niet-westerse landen. Hier in Tokio vormen ze een grote meerderheid. Meer dan tachtig landen zijn vertegenwoordigd. Ik schat het aantal witte gezichten op minder dan 20 procent. En het verbazingwekkende is dat het hierbij gaat om een afspiegeling van de zendingsorganisaties. Niet alleen het merendeel van de christenen, maar ook het merendeel van de zendelingen is inmiddels niet-westers. De sprekers op de eerste avond weerspiegelen dit.
Het voor mij meest ontroerende deel van de avond volgt als een Japanse zangeres een Hebreeuws lied ten gehore brengt. Hier, tussen de wolkenkrabbers van Tokio, wordt gezongen over Jeruzalem en de God van Israël. Het dringt tot me door dat we niet in een traditie van slechts honderd jaar staan. Het gaat om een traditie en een belofte van 4000 jaar oud. De Heere God beloofde aan Abraham dat in hem alle volken gezegend zouden worden. Vanavond zie ik daar iets van.
Dr. Marten Visser is zendeling in Thailand namens de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) en Overseas Missionary Fellowship (OMF). Hij doet deze week verslag van het wereldzendingscongres in Tokio. Vrijdag deel 2.
