Net als het Vlaams Belang streeft de NVA naar een onafhankelijk Vlaanderen, maar voor het overige is ze een gematigde centrumrechtse partij. Haar standpunten sluiten vaak aan bij die van de christendemocratische CD&V, waarmee ze bij de vorige verkiezingen een lijstverbinding had.NVA en Vlaams Belang hebben wel een gezamenlijk verleden. Ze komen allebei voort uit de Volksunie. Deze in de jaren ’50 opgerichte partij zette zich in voor de emancipatie van de Vlamingen in het destijds door een Franstalige elite bestuurde België. In de jaren ’60 en ’70 werd ze populair in progressieve kringen en boekte ze electorale successen. Maar nadat ze in de jaren ’70 als regeringspartij concessies had gedaan bij een staatshervorming scheidden enkele radicale clubjes zich af. Zij vormden later het Vlaams Blok, tegenwoordig Vlaams Belang geheten.

Met de Volksunie ging het daarna geleidelijk bergafwaarts. In 2001 viel ze uiteen in twee delen: Spirit, een D66–achtig partijtje dat inmiddels niet meer bestaat, en de NVA. Ook die wist aanvankelijk geen potten te breken, maar dat veranderde toen Bart De Wever in 2004 partijleider werd. Deze gezette, gemoedelijk ogende Antwerpenaar wist door zijn heldere uitspraken, rechtlijnige koers en talrijke optredens in veelbekeken tv–programma’s een brede aanhang te verwerven.

Deze week bracht de NVA haar concurrenten een nieuwe slag toe. Ze kon bekendmaken dat tv–journalist Siegfried Bracke haar lijsttrekker wordt in het kiesdistrict Oost–Vlaanderen. Bracke, die jarenlang politieke programma’s presenteerde voor de publieke omroep VRT, is wat status betreft te vergelijken met Ferry Mingelen of Paul Witteman in Nederland.

Mocht NVA inderdaad een monsterscore halen bij de verkiezingen, dan wordt een akkoord tussen Vlamingen en Franstaligen over het tweetalig kiesdistrict Brussel–Halle–Vilvoorde moeilijker dan ooit. De Wever heeft herhaaldelijk laten weten dat hij in deze kwestie, die leidde tot de val van het kabinet–Leterme II, nooit water bij de wijn zal doen.