Het rapport biedt volgens de stichting genoeg handvatten voor de advocaten die zich bezighouden met de afwikkeling van de letselschade. Tijdens de persconferentie van de stichting in Hoofddorp bleek onder meer dat slachtoffers een jaar na dato nog dagelijks problemen ondervinden als gevolg van de crash. Ze kampen met lichamelijke handicaps en sociaal–economische problemen, maar vooral met langdurige psychische schade. „Het litteken aan de binnenkant is permanent", verwoordde letselschadeadvocaat John Beer het leed van de slachtoffers.„Ik ben vooral heel erg onder de indruk van de mentale problemen van de slachtoffers. Zij gaan diep gebukt onder de herinneringen aan de verschrikkelijke gebeurtenis. Mensen kunnen de impact van de ramp niet vergeten en dromen erover, waardoor ze problemen krijgen met concentratie en multitasken. Ook zitten er mensen tussen met een eigen bedrijf, die zich daar krampachtig aan vasthouden, maar die uiteindelijk alleen nog maar dieper vallen", aldus Beer, die strijdt voor financiële compensatie.

„Verzekeraars en advocaten beslissen over voorschotten", verzuchtte bestuurslid Henk Heijloo, zelf slachtoffer van de vliegtuigramp. „We komen schrijnende situaties tegen. Het verkrijgen van voorschotten kost soms veel drammen. Uiteindelijk ben je een dossier in plaats van slachtoffer", aldus Heijloo.

Voor advocaat Marc Moller van het Amerikaanse bureau Kreindler & Kreindler werpt het rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid geen nieuw licht op de zaak en bevat het geen verrassingen. Voor Moller is duidelijk dat de falende radiohoogtemeter in het vliegtuig de hoofdoorzaak is geweest, die de keten van menselijke fouten aanzwengelde. Moller stelt vliegtuigfabrikant Boeing en vliegtuigmaatschappijTurkish Airlines aansprakelijk voor de schade via een juridische procedure die loopt in de Verenigde Staten.