Het hof vindt net als de rechtbank dat er goede redenen zijn om Laura aan wal te houden. Laura en haar vader bereiden nu de zeiltocht om de wereld voor met extra maatregelen zoals aanvullende apparatuur, cursussen en training. Maar die nemen volgens het hof onvoldoende risico’s weg.Het hof komt met diverse redenen waarom Laura nu niet weg mag. Nadat de rechtbank vorig jaar haar het vertrek had belet, is het slecht met haar gegaan. Ze spijbelde en heeft gezegd dat ze het leven niet meer zag zitten. Ook heeft ze zichzelf verminkt en gingen haar cijfers achteruit. Laura’s vader heeft geen hulp gezocht. Hij ziet de tegenwerking van de kinderbescherming en jeugdzorg als oorzaak van de problemen, die niet zou worden weggenomen door hulp te zoeken.

Ondanks gesprekken met haar vader is Laura op 17 december weggelopen en naar Sint–Maarten gegaan. Nu gaat het beter met haar, vindt het hof, maar toch wordt zij „ernstig bedreigd in haar sociaal–emotionele en identiteitsontwikkeling”.

Verder is voor het hof duidelijk dat Laura’s vader haar overschat en overvraagt. In de samenstelling en werkwijze van het team dat Laura vanaf de wal zou bijstaan, geeft hij geen inzicht, waardoor onduidelijk is of ze daar wat aan heeft. Het idee van de rechtbank een volgboot mee te sturen, wees Laura van de hand omdat haar reis dan niet meer solo zou zijn.

De puber heeft volgens het hof slechts één ervaring met zeilen op volle zee. Haar vader ziet het nut van oefenen niet in, omdat je in zijn ogen eerst moet vertrekken om ervaring met een wereldreis op zee op te doen. Het hof meent dat zeezeilen wel degelijk kan worden geoefend.

Hoewel vader en jeugdzorg inmiddels een constructief gesprek hebben gehad, staat voor het hof niet vast dat de veiligheid van Laura is gewaarborgd. De bedreiging is des te groter omdat Laura en haar vader de risico’s „slechts in beperkte mate inzien”.