„Als je iemands ziel wilt leren kennen, moet je luisteren naar hetgeen er op zijn iPod staat”. Dat zei een rooms-katholieke priester volgens een plaatselijk courantje van enkele weken geleden tijdens een eerste communie. Hij kon wel eens gelijk hebben.Zo is er ook veel af te leiden uit de muziek die op bijeenkomsten van christelijke politieke partijen ten gehore wordt gebracht of wordt gemaakt. Welke geestelijke ligging heeft zo’n partij?

SGP’ers zingen onder begeleiding van een orgel eenstemmig, gedragen en isoritmisch psalmen uit de berijming van 1773. Wat gezangen betreft, beperken de staatkundig gereformeerden zich tot twee coupletten van het Wilhelmus. Daar hebben ze genoeg aan. Conservatief-orthodox, valt daaruit af te leiden.

De ChristenUnieleden zingen vooral gezangen en opwekkingsliederen. Voor de begeleiding huren ze meestal een zanggroep of een band in. Diverse leden heffen groetend en zegenend hun armen naar boven. Vrolijk-orthodox, zou de conclusie kunnen luiden.

En wat te denken van het CDA? Afgelopen dagen droeg de partij een dubbel beeld uit. Tijdens het tweedaags congres in Den Haag zong de partij in het kader van een meditatief moment –waarbij overigens de Bijbel niet openging– staande het eerste en het zesde couplet van het Wilhelmus. Dat klinkt altijd weer indrukwekkend en hartverwarmend.

De avond ervoor ging het er heel anders aan toe. Aansluitend aan het programma van de vrijdag organiseerden de jongeren voor zichzelf en voor de ouderen „een superfeest.” De rockband Spinrock met zijn zangeres CDA-Kamerlid Sabine Uitslag traden toen op. Vrij werelds, zou je kunnen concluderen. Zo’n rockband produceert immers geen muziek, maar maakt meziek.

GV

Alternatieven
De ChristenUnie heeft zich ontwikkeld tot een brede christelijke partij die zo veel mogelijk Bijbelgetrouwe christenen onder haar hoede wil nemen.

Toch kan ook zo’n partij niet voorkomen dat er aan de flanken splinters ontstaan. Er zijn altijd wel mensen die het net een slag anders willen, daarvoor geen ruimte zien bij de ChristenUnie en zich evenmin thuis voelen bij CDA of SGP.

Zo iemand is Addy Stoker, ex-CU-raadslid in Leeuwarden. Hij is erop afgeknapt dat zijn partij niets voelde voor het propageren van het zogeheten kinderluikje, een plek waar mensen ongestraft een kind te vondeling kunnen leggen. Ook vindt hij dat de partij te veel concessies heeft gedaan in de landelijke coalitie. Daarom heeft hij nu zijn eigen landelijke partij opgericht: Progressief Christelijke Partij. Aan de verkiezingen van 9 juni doet hij nog niet mee, maar een volgende keer hoopt hij van de partij te zijn.

Een tweede voorbeeld is de Evangelische Partij Nederland, een initiatief van Yvette Laclé, voorheen Yvette Lont geheten. Het staat nog niet vast of de partij meedoet aan de Kamerverkiezingen. Dat hangt er onder meer van af of er voor morgen in negentien kieskringen dertig mensen gevonden kunnen worden die de zogeheten steunbetuiging willen ondertekenen.

Als de partij meedoet, zal het in elk geval zonder naam zijn. Partijen die onder een naam aan de verkiezingen willen meedoen, hadden dat al veel eerder bij de Kiesraad moeten melden.

AdJ

Werkende armen
Hij wordt een dagje ouder, maar het spel is hij nog lang niet verleerd. Op het partijcongres van de SP speelde scheidend partijprominent Marijnissen zaterdag een belangrijke rol.

De partij stelde zichzelf tot taak de achterban duidelijk te maken waar het bij de verkiezingen van 9 juni om draait. Het SP-verhaal is helder: De rekening voor de bezuinigingen mag niet bij de verkeerde partij terechtkomen. Maar welke categorie is dat precies?

Tijdens het congres kreeg Marijnissen onaangekondigd het woord. Hij zou een paar mensen uit het publiek halen voor een gesprek op het podium. Dat werden achtereenvolgens een postbezorger, twee medewerkers van een cateringbedrijf, iemand uit de thuiszorg en een schoonmaakploeg.

Een diverse categorie, totdat Marijnissen hun arbeidsverleden belichtte. Op het podium stonden congresgangers die door de baas overtollig waren verklaard. Het bedrijf ging hun arbeidstaken uitbesteden aan onderaannemers. Geen nood; de baan bleef behouden, alleen het dienstverband ging over naar de ingehuurde partij.

De postbode kon blijven bezorgen, de cateraar broodjes blijven smeren, de schoonmaker blijven poetsen. Kortom, niets nieuws? Niet helemaal, want als onderaannemers contracten willen binnenslepen moet er flink op de lonen worden gekort. Ook Marijnissens gesprekspartners hadden daar ervaring mee.

Ziedaar wat er gebeurt als rechtse en liberale partijen gaan aankondigen de arbeidsmarkt te flexibiliseren, was de boodschap. „Daarmee creëren we stilzwijgend een nieuwe onderklasse, de werkende armen”, aldus Marijnissen.

Zo kreeg de wat abstract geformuleerde doelgroep van de SP, „de verkeerde partij”, op een speelse manier een helder gezicht: de werkende armen. Met dank aan de partijveteraan.

JG

Agenda
De Tweede Kamer heeft deze en volgende week meireces. In de Tweede Kamer vinden dus geen vergaderingen plaats, maar omdat de verkiezingen van woensdag 9 juni hun schaduwen vooruitwerpen zal er voor de meeste Kamerleden en bewindspersonen van vakantie houden niet veel terecht komen. De partijen waar ze lid van zijn vragen deze weken hun volledige aandacht.

Uitspraak van de week
„Zoals u weet, ben ik bakker. Ik herken daarom als geen ander zoete broodjes.”