Dat blijkt uit donderdag gepubliceerd onderzoek van TNO Preventie en Gezondheid. TNO ondervroeg daarvoor 608 mensen van buitenlandse afkomst in hun eigen taal.

Het hoge bereik van de consultatiebureaus wijst volgens TNO op grote deelname van Marokkaanse en Turkse gezinnen aan de Nederlandse jeugdgezondheidszorg. „Ouders komen met allerlei vragen”, zegt TNO-onderzoeker F. Öry. „Ze willen bijvoorbeeld weten waarom hun kind zo huilt, of waarom hij zo druk is.”

Het succes van de consultatiebureaus staat in schril contrast met het bereik van bestaande programma’s voor hulp bij de opvoeding, zoals ”Opvoeden zo”. Slechts 5 tot 10 procent van de allochtone gezinnen in achterstandswijken maakt er gebruik van. Terwijl juist díé groep -vaak slecht Nederlandssprekende moeders- volgens TNO extra aandacht en ondersteuning nodig heeft.

TNO-onderzoeker Öry pleit er daarom voor dat het huisbezoek door de wijkverpleegkundige weer in ere wordt hersteld. „Die kunnen ouders dan video’s laten zien met voorbeelden van opvoedsituaties.” Niet elke verzorgende spreekt echter Marokkaans of Turks. Aan oplossingen is gedacht: „Een buurvrouw die wel Nederlands spreekt, kan als tolk optreden. Bovendien trekken we steeds meer allochtone verpleegkundigen aan.”

Om vragen over gedrag en opvoeding nog beter te kunnen beantwoorden, moet de jeugdgezondheidszorg een nieuwe koers gaan varen. TNO beveelt daarom aan meer aandacht te besteden aan psychische en sociale problemen bij kinderen en de consultatiebureaus in zogenoemde pedagogische netwerken op te nemen. Dat zijn centra waarin verscheidene instellingen die zich met jeugdwerk bezighouden -van consultatiebureau en peuterspeelzaal tot riagg- onder één dak zitten.

Een voorbeeld van zogenaamde pedagogische netwerken is het ouder-en-kindcentrum (okc) in Amsterdam-Noord. Burgemeester Cohen opende vrijdag de eerste twee vestigingen in de stad. Ouders kunnen daar terecht met vragen over de ontwikkeling en opvoeding van hun kind. Voor 2006 moet in elk deel van Amsterdam een okc zijn.