Maatschappij
Als een kind lijdt, of als iemand alle pech heeft, vinden we dat oneerlijk. Soms klagen we God zelfs aan. Maar als we meer geluk hebben dan een ander, als we hier in het Westen alle kansen hebben – dan hoor je ons niet. Is dát eerlijk?
De levensstijl van kerkmensen wijkt niet zo veel af van de ‘wereldse’: ook zij willen eruit halen wat erin zit – alsof er niets meer is dan dit aardse leven. Het zwaartepunt van de kerk verschuift naar de arme landen, waar op geestelijk gebied overvloed te vinden is.Jaap van der Windt, als predikant verbonden aan de hervormde wijkgemeente Delfgauw, gaat in zijn boek ”Niet meer dan eerlijk” door tot het pijn doet: goed leven is soberder leven dan we gewend zijn. Er is genoeg voor iedereen, maar wie het meeste heeft, zal moeten delen. Afzien hoeft niet: genieten van genoeg brengt rust en ruimte om meer te ervaren. God wil niet dat we gebrek hebben. Juist niet. Wij niet, en onze naasten niet.
De auteur pleit voor samenleven als gezin in de gemeente: we kunnen guller zijn, we hoeven niet alles zelf te kunnen en te hebben als we terug kunnen vallen op de andere leden van het ‘gezin’. In zogenaamde Deltagroepen (waarbij de letter D staat voor dienen, diakonia) zouden christenen elkaar kunnen helpen toe te groeien naar een andere, soberder levensstijl.
De illustratie van de Middelburgse kunstenares Sela© op de omslag is raak: een mooie foto in gedempte kleuren van een vensterbank waarop een stapeltje kerkvoer ligt, met daarom heen wat schamel kopergeld.
Niet meer dan eerlijk. Bijbels pleidooi voor sober leven, Jaap van der Windt; uitg. Boekencentrum, Zoetermeer, 2009; ISBN 978 90 2392 387 9; 168 blz.; € 13,90.