Vier decennia jaar lang zat de 76-jarige Van Amstel voor de Staatkundig Gereformeerde Partij in de gemeenteraad van Huizen. Toen hij voor het eerst werd gekozen opende men een raadsvergadering nog met gebed. „Nu wordt er alleen nog een moment stilte gevraagd.”Het afschaffen van het raadsgebed is in feite typerend voor wat Van Amstel in het Gooise dorp heeft zien gebeuren. „Eerder hadden de christelijke partijen in de gemeenteraad de meerderheid, nu vormen ze nog slechts een minderheid.”

Schrijnend dieptepunt is voor Van Amstel in 1970 het kraken door jongelui op zondag van het plaatselijke zwembad Sijsjeberg. Die actie haalde indertijd de landelijke dagbladen. „Na die schokkende gebeurtenis stemde een meerderheid van de raad na een verwoede discussie vervolgens voor openstelling van het zwembad op zondag. Die meerderheid ontstond doordat een lid van de confessionele ARP instemde met het liberale standpunt om het zwembad op zondag open te stellen.”

Van Amstel heeft die beslissing als „een zware slag” ervaren. Het gaat Van Amstel, die op zijn werkkamer een tekening van de Oude Kerk heeft hangen, duidelijk aan het hart dat Huizen niet langer een uitgesproken christelijk dorp is. „Dat wat Huizen maakte tot wat het was werd plotsklaps afgebroken. Terugkijkend op mijn periode als raadslid is dat het markantste punt geweest. Ik weet nog dat ik bij de vergadering in de raad mijn betoog afsloot met de woorden: „Ik heb gezegd.” Dat heeft indruk gemaakt, maar het mocht toch niet baten.”

Heeft u er een verklaring voor dat Huizen zijn christelijke karakter met de jaren is kwijt­geraakt?

„Huizen werd in de jaren zestig aangewezen als groeigemeente. Er waren in die tijd twee mogelijkheden: een zevende gemeente in het Gooi erbij op de Oostermeent of uitbreiding van Huizen. De toenmalige VVD-burgemeester Van Driel had goede contacten in Den Haag en kreeg het voor elkaar dat Huizen een groeigemeente werd. Die man wilde iets neerzetten waardoor de mensen zich hem zouden blijven herinneren. Zoiets van: Is dit niet het Huizen dat ik heb gebouwd?”

Van Amstel, die zag aankomen dat Huizen zijn christelijke karakter door de toestroom van burgers van buitenaf zou verliezen, besloot daarop de actieve politiek in te gaan. „Het was de reden dat ik tegen mijn broer zei: „Ik ga me er een klein beetje mee bemoeien.” Ik wist ook wel dat ik in mijn eentje het roer niet kon omgooien, maar ik kon toch wel af en toe een spaak in het wiel steken.”

Huizen werd groeigemeente. Het inwonertal verdubbelde in korte tijd tot ruim 40.000 en de christelijke partijen verloren door het stemgedrag van de nieuwe inwoners hun meerderheid in de raad.

Van Amstel zat al die jaren als enige SGP’er in de Huizer raad. „De SGP is hier altijd een eenmansfractie geweest. Mijn vader kreeg wel eens te horen: „Wat moet je zoon toch in de raad beginnen tegen een meerderheid van AR, CHU, VVD en PvdA?” En dat is ergens ook zo.”

Van Amstel combineerde het raadslidmaatschap met zijn werk bij de rijksbelastingen. Later werkte hij overdag op het gemeentehuis van Bussum en nog weer later op dat van Hilversum. Nadat hij met de vut ging, besloot hij aan de VU in Amsterdam Nederlands recht te gaan studeren. „Ik was nooit meer dan een muloklant.” In 1997 haalde Van Amstel zijn bul: „Een groot woord voor zo’n papiertje waar wat woorden op staan. Ik beschouw het overigens niet als een prestatie mijnerzijds, maar als een gift van de Heere.”

Van Amstel moest vanwege een hersentumor noodgedwongen stoppen met zijn werk als raadslid. „Ik ben in Utrecht geopereerd en krijg chemokuren om woekering te voorkomen.” Tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis heeft „de Heere me doen zien dat ik in opstand sta tegenover Hem. Als ik in het paradijs was geweest, had ik net als Eva van die appel willen eten. Als ik er zo niet bij kon, had ik nog een ladder gebruikt.”

Bij de verkiezingen vorige week werd Rob Bource voor de SGP in de raad gekozen „Op de achtergrond zal ik hem zo nodig adviseren. Misschien word ik nog commissielid, maar daarover zijn nog geen afspraken gemaakt. Ik hoop dat me tijd wordt gegeven om dienstbaar te zijn aan Hem.”

Dit is het vierde deel in een serie interviews met scheidende gemeenteraadsleden.