De directeur spreekt van bizarre ontwikkelingen in de christelijke wereld. Met name na de dramatische gebeurtenissen op 11 september 2001 is het helemaal fout gegaan in de verhouding tussen moslims en christenen.

Enkele andere organisaties delen Bönkers zorg over de angst onder christenen voor moslims en moslimfundamentalisme. Maar diens zorg over verminderende inkomsten en ondersteuning blijken zij niet te herkennen.

Volgens Bönker krijgen steeds meer organisaties die actief zijn onder moslims te maken met een verminderde interesse om het Evangelie te verkondigen onder de aanhangers van de islam. Dit betreurt hij zeer. „Omdat een wezenlijke opdracht van christenen in het gedrang komt: evangelisatie.”

De ondersteuning van projecten die gericht zijn op evangelisatie onder moslims lopen volgens de waarneming van de AWZ terug. Bönker denkt dat zowel individuele christenen als kerkenraden, al dan niet bewust, de geldkraan naar deze organisaties dichtdraaien. Dat betreft volgens hem zowel de steun aan evangelisatieprojecten als de concrete bereidheid mee te helpen evangeliseren.

Hoewel de AWZ-directeur het goed vindt om te beseffen wat de diepe geloofswaarheden zijn van zowel het christendom als de islam, verzet hij zich tegen demonisering van de islam. Hij constateert steeds meer dat christelijke voorgangers, in de brede zin van het woord, zich uitsluitend bezighouden met het houden van wat hij noemt „doempreken inzake islam en moslim.”

Bönker constateert dat er druk geschreven wordt over onder andere dogmatische verschillen en over het satanisch karakter van de islam. Hij constateert dat deze ontwikkeling het zendingswerk onder moslims beslist niet ten goede komt. „Sterker nog, het demotiveert mensen en geeft christenen een reden om een soort vijandgedachte te creëren.”

De directeur signaleert dat kerken steeds meer aan toerusting doen om de eigen gemeente te bouwen, „maar dat er in de praktijk weinig oog is voor mensen in de wereld. De roeping om volkeren tot discipelen te maken, lijkt te zijn omgeslagen in ”volkeren tot vijanden” te maken. Met als gevolg dat voor die mensen geen enkele aandacht is. Dat is een zeer zorgwekkende ontwikkeling”, temeer daar er bijna een miljoen moslims in ons land wonen.

Mede namens andere organisaties roept de AWZ in haar noodkreet kerken en gemeenten op om juist nu het zendingswerk onder moslims in ons land op te pakken. Het werk dat in andere landen plaatsheeft, moet ondersteund worden, „zodat vijanden broeders en zusters mogen worden.”

Desgevraagd deelt Bönker mee dat hij in principe mede namens een organisatie als Frontiers, People International en Evangelie en Moslims spreekt. Evangelie en Moslims is een interkerkelijke organisatie waarin hervormd-gereformeerden, Nederlands gereformeerden, christelijke gereformeerden en sinds kort ook vrijgemaakt gereformeerden elkaar vinden.

Woordvoerder Herman Takken is het met Bönker eens als het gaat om wat beiden noemen „de zorgelijke ontwikkelingen rond de demonisering van de islam. Een te krachtige anti-islamitische houding schaadt het getuigenis.”

Toch ziet Takken ook een positieve ontwikkeling: „Wij merken niet zozeer iets van een teruggang in inzet of financiële steun. Juist nu de vrijgemaakten zich bij ons voegden, zien wij eerder een versterking van de inzet en een toename van de middelen.” Hij pleit met de AWZ voor een meer onbevangen toenadering tot moslims om hen het Evangelie te verkondigen.

Evangelist G. Baan van de Gereformeerde Gemeenten denkt eveneens dat toenemende angst voor de islam een rol speelt in de houding van christenen. „Toch denk ik dat het geefgedrag van onze leden hierdoor niet echt beïnvloed wordt. Het zou ook kunnen zijn dat het eerste enthousiasme onder ons om te evangeliseren onder moslims wat bekoeld is geraakt. Duidelijke signalen heb ik daarover niet ontvangen. Er liggen bij ons plannen om allochtonen meer ter plekke op te zoeken.”

Jeno Sebök van de christelijke hulporganisatie Open Doors vindt het moeilijk om een reactie te geven op de brandbrief van de AWZ. Open Doors is een organisatie die christenen ondersteunt in moslimlanden. „Wij evangeliseren dus niet onder moslims in ons eigen land en kunnen de zorg van Bönker bevestigen noch ontkennen. Wel constateren wij dat na de beruchte elfde september de bewogenheid van christenen met moslims is afgenomen.

Maar waar wij vooral christenen in moslimlanden helpen in de voor hen moeilijke omstandigheden, zien we juist veel support uit onze achterban. Een jaar geleden schortte het daar wat aan. Maar na een mailing, afgelopen najaar, aan al onze donateurs is juist veel geld binnengekomen. Wij hebben projecten met daarin aandacht voor opleiding van christenen, projecten met sociale aspecten en projecten om Bijbels te verspreiden.”

Tegelijk constateert Sebök dat steeds meer christenen een vijandbeeld hebben van moslims. „De liefde van kerk en christen voor de moslims hield al niet over. Er ontstaan angstbeelden. En angst is ook voor een christen een slechte raadgever.” In die zin onderschrijft hij de oproep van de AWZ om zendingswerk onder moslims in ons land krachtig te ondersteunen.