Dat zei Nout Wellink –sinds 1997 directeur van DNB– vanmorgen tegenover de parlementaire commissie De Wit, die in opdracht van de Tweede Kamer onderzoek doet naar de oorzaken van de kredietcrisis.

Wellink moest zich hier verantwoorden voor zijn rol als toezichthouder gedurende de crisis. Met name in de eerste week van de commissieverhoren kregen DNB en Wellink, die donderdag nogmaals voor de commissie verschijnt, hierover scherpe kritiek te verduren.

Volgens Wellink luisterden bankiers niet „snel genoeg” omdat vervelende boodschappen in opgaande tijden niet goed zijn over te brengen. „Als bomen tot in de hemel lijken te groeien en wij dan als toezichthouders zeggen: dit kan zo niet doorgaan… Dat paste niet”, aldus Wellink, die erkende dat DNB zelf ook onderdeel is van die cultuur. „Wij waarschuwden wel, maar de urgentie van onze waarschuwingen was minder klemmend omdat het nog steeds goed ging.”

Volgens Wellink heeft DNB veel risico’s vooraf gezien, maar niet allemaal. „Helaas. Maar ik zou willen dat ik in een wereld leefde waarin ik vandaag beslissingen kon nemen met de kennis van morgen.”

Ook benadrukte hij dat niet alles wat DNB graag zou aanpakken ook wettelijk mag. „Er kan zomaar niet alles.”

De internationale kredietcrisis is volgens Wellink geboren in de VS waar „een veelkoppig monster” opgroeide. „Burgers spaarden er niet meer en maakten alleen nog maar schulden. „De hypothekencrisis is er het ultieme bewijs voor dat dit niet kan.” Verder lag volgens Welink ook een „te ruim monetair beleid van centrale banken” aan de crisis ten grondslag.

Ook omtrent de inmiddels alweer hoog oplopende bonussen in de bankenwereld verwees Wellink vooral naar Amerika. „Wat op dit terrein in Nederland gebeurt, is absoluut onvergelijkbaar met dat in de Angelsaksische wereld. Dat laat zich met geen pen beschrijven. Een bankier mag best goed verdienen, maar is uiteindelijk ook gewoon een werknemer.”

Zie ook pag. 9. dad ad  d sd

sd dsd