Holocaust: het bloed van 6 miljoen zielen roept
De nazi’s vermoordden in vernietigingskampen ruim 6 miljoen Joden tijdens de zogeheten Holocaust. Bloed, veel bloed kleeft er aan de handen van de ‘architecten’ van het duivelse vernietigingsplan.
De Joden, de rasvijanden van de Arische Duitser, moeten uitgeroeid worden, vinden de nazi’s. De eerdere vervolging en executie van Joden in het bezette Europa gaat over in een efficiënt georganiseerde moordoperatie.SS-Obergruppenführer Reinhard Heydrich ontvouwt in januari 1942 op de Wannseeconferentie in Berlijn zijn plannen voor de Endlösung van het „Joodse vraagstuk.” Hij krijgt de vrije teugel om zijn wrede taak uit te voeren.
De nazi’s voeren de Europese Joden systematisch af naar kampen in Oost-Europa, waar velen als slaven moeten werken. Miljoenen van hen verliezen het leven als gevolg van mishandeling, uitputting, ziekte en honger.
Anderen –vaak vrouwen en kinderen– worden direct na aankomst in de vernietigingskampen in gaskamers gedreven, waar hun een gruwelijke verstikkingsdood wacht.
Joden die door anderen worden verborgen of naar neutrale landen worden gesmokkeld, ontkomen aan de bloeddorstige moordmachine van het naziregime. Sommige van hen sluiten zich aan bij verzetsgroepen.
De deportatie van de Joodse getto’s in Polen naar vernietingingskampen gaat niet zonder slag of stoot. In 1943 zien slecht bewapende Joden kans zich drie maanden lang tegen de Duitsers te verzetten in het getto van Warschau.
Er zijn in totaal zeven vernietigingskampen waar slachtoffers en tegenstanders van het naziregime doelbewust worden omgebracht. Het gaat om de Poolse kampen Auschwitz II-Birkenau (1,1 miljoen doden), Treblinka (900.000 doden), Belzec (436.000 doden), Chelmno (340.000 doden), Majdanek (ruim 300.000 doden), Sobibor (150.000 tot 250.000 doden) en om het Wit-Russische kamp Maly Trostenets (65.000 doden).
Dan is er nog de zogeheten „vergeten Holocaust”: de moord op naar schatting 1,5 miljoen Joden in Oekraïne. Anders dan de Joden in buurland Polen komen zij niet om in vernietigingskampen, maar door de hand van nazidoodseskaders en Oekraïense handlangers. De slachtoffers worden ter plekke geëxecuteerd en weggestopt in massagraven.
De massamoord heeft tot het eind van de oorlog de hoogste prioriteit voor de nazi’s.