Das simpel!
Na een kleine zoektocht op het web vraag je je af wie er eigenlijk begonnen is met het recyclen van dassen.
„Dag stropdas, hallo rokje”, staat er op de voorkant van de Knippie, het zelfmaakmodeblad voor kinderen. En binnenin: „Hé, daar gaat papa’s stropdas!” bij de foto van een stoer meisje dat een opvallend rokje draagt van repen stof met een bekend aandoende vorm. Er staan aanmoedigende kreten bij het artikel: „kredietcrisisproof” en „in een paar uurtjes klaar.” Oude kleding hergebruiken en daarmee zowel geld uitsparen als een originele garderobe samenstellen, is momenteel in. En welk kledingstuk hangt er in dit openboordentijdperk nu eigenlijk het meest overbodig te zijn?Het stropdassenrokje in de Knippie is een ontwerp van twee jeugdige dames die een dergelijke originele rok ergens op een vrijmarkt zagen, maar dan veel te duur.
Dat kunnen we zelf ook wel, dachten ze. „Op de vrijmarkt konden we die dag al heel veel stropdassen scoren en de rest hebben we verzameld door onze vaders te stalken. Uiteindelijk hadden we er wel zestig.” Van de brede kant van de das kan een rokje worden gemaakt; de smalle achterkant is geschikt voor het maken van een gilet. Moeilijk is het allemaal niet: globaal de taille opmeten, genoeg mooie dassen bij elkaar zoeken, op de gewenste lengte knippen (een derde das voor een kinderrokje, de volle lengte voor een zwierig damesexemplaar), aan elkaar naaien en tenslotte aan de bovenkant een tunnel met elastiek maken.
Na een kleine zoektocht op het web vraag je je af wie er eigenlijk begonnen is met het recyclen van dassen. De Knippiedames zijn in elk geval niet de enigen met een rokontwerp. Menige huisvrouw-met-weblog gewaagt van dergelijke experimenten, met dank aan de haar door kennissen grif toegeschoven dassen.
Wie wel een kast vol afgedankte stropdassen bezit, maar zich nog niet in zo’n rok ziet lopen, zou eens een originele en toch o zo herkenbare verjaardagsslinger voor manlief kunnen maken. Je knipt gewoon de punten van zijn eens zo favoriete exemplaren af, om ze vervolgens op regelmatige afstand aan een lang lint te bevestigen. Verder zijn er op diverse sites patronen te vinden van stropdastassen. Stap voor stap en met behulp van foto’s leer je van oude dassen een school-, hand-, of schoudertas te maken. Zeker als je de luxere zijde-exemplaren gebruikt, kan dat zomaar een heel elegant handtasje opleveren.
Natuurlijk zijn er webshops die het je helemaal gemakkelijk maken. Je levert je eigen dassen in en krijgt er een rokje, tas of slinger voor terug. Crea Crola spant op dit gebied de kroon. De eigenaar van deze webwinkel lijkt de wereld ervan te willen overtuigen dat een stropdas overal voor dienen mag, behalve voor het omsluiten van een boord. Het kleine stropdasschoudertasje Miss Strop wordt aangeprezen met „wappert wel in de wind, maar niet in de soep” en „behoeft geen gestoei met ingewikkelde knopen.” Blijkbaar heeft Crea Crola met haar missie al in brede kring succes geboekt. Haar stropdascreaties zijn mede mogelijk gemaakt door opa’s, ooms en neefjes, die dan ook dankbaar vernoemd worden. Zo kun je een stropdasrok ”Neef Bob” bestellen, of ”Papa Frans”.
Wat er in het geval van een webshop natuurlijk wel te vervallen komt is het element geldbesparing.
Een belangrijke vraag die nergens beantwoord wordt, is hoe je je garderobe van stropdascreaties schoon kunt houden. Ze bij de andere was in de machine stoppen zal in ieder geval een desastreuze afloop opleveren. Wél wordt overal advies gegeven over het reinigen van de enkele das: stop hem in een potje met wasbenzine, schud dat heen en weer en hang de das dan te drogen. Dat lijkt bij een rok of gilet wat problematisch. Maar misschien is het ook wel zo kredietcrisisproof om de wasmachine met rust te laten en er gewoon wat minder fris bij te lopen.
www.knippie.nl; http://hobby.blogo.nl; http://creacrola.aanbodpagina.nl
Neck Tie School Bag
Op een engelse website is een aardige beschrijving te vinden van een stropdassen-schooltas. Benodigdheden: een bundeltje dassen natuurlijk, liefst met een leuk motiefje. Verder een stuk voering, een magnetische knoop, patroonpapier en wat basis naaigerei.
Globaal komt de werkwijze hierop neer: knip een aantal dassen doormidden – hoeveel is afhankelijk van hoe groot je de tas wilt hebben – en speld en naai de brede onderkanten tegen elkaar. De punten knip je mooi rond af, waarna je de randen netjes afwerkt. Dit doe je twee keer: de voor- en achterkant van de tas.
De draagriem wordt gevormd door in totaal vier dassen die in de lengte aan elkaar moeten worden gestikt en waarvan het breedste gedeelte precies op de schouder moet vallen.
Ten slotte maak je nog een leuke overslag met de magnetische knoop eraan en je voert het geheel met een sjiek stofje.
Zo simpel als het klinkt is het natuurlijk niet, maar de beschrijving is zeer gedetailleerd en zelfs meelevend van toon. Het Engels is soms wat ingewikkeld, maar daar is zeker met behulp van de vele verduidelijkende foto’s wel uit te komen.
