Een maand na het misdrijf ontving vriendin Sandrine Cabassy het bewuste telefoontje. De juwelier meldde dat een pas gekocht sieraad klaar was. Toen bleek dat Ben Salah gelijktijdig met een geldopname met een verdwenen bankpasje van de vermoorde Johan Nieuwenhuis, voor ongeveer hetzelfde bedrag sieraden, kleren, cadeaus en drugs had gekocht.

Voor raadsvrouw De Jongh-Dunand is Ben Salah zonder enige twijfel de dader van de in 1999 in hun boerderij vermoorde Nederlanders. Hij is niet het slachtoffer van een „ongelukkige samenloop van omstandigheden, zoals hij beweert” hield zij de jury van het Hof van Assisen van Bordeaux voor. „Telkens als hij ergens is, zou er dus iemand in zijn buurt zijn die iets slechts doet. Je wordt er paranoia van.”

Mr. de Jongh-Dunand zette nog eens de eindeloze serie leugens en „bijstellingen” van Ben Salah op een rij: zijn verdwenen geweren, of zijn al dan niet gepleegde telefoontjes naarmate hij erachter kwam dat zelfs nummers kunnen worden nagetrokken die zijn gebeld, ook al is de telefoon niet opgenomen. Ben Salah’s werktijden zijn al even elastisch naar gelang de omstandigheden, aldus de raadsvrouw.

Ben Salahs laatste wapenfeit op dit punt was, dat hij niet maandag maar dinsdag vóór de moorden begon met klussen bij de Van Hulsts. Hij kon dus niet de man zijn die die maandag voor het eerst probeerde geld op te nemen met verdwenen bankpasjes. Sven van Hulst heeft die nieuwe koerswijziging van Ben Salah onderuit gehaald in een brief aan het Hof. Hij had die maandag van zijn vader per telefoon gehoord dat Ben Salah er was.

„Het gaat niet om wraak, maar zo’n gruwelijk misdrijf mag niet ongestraft blijven”, zei mr. De Jongh-Dunand. Voor haar zijn er naast het doen en laten van Ben Salah ook voldoende bewijzen zoals voet- en vingerafdrukken en DNA-sporen.