Opvallend genoeg kent Klaaswaal nog een zeer oude inwoner: J. Mast-Verberk werd afgelopen najaar 106 jaar.Met horen en zien gaat het niet zo goed meer. Lopen doet Vijfvinkel ook niet, maar afgezien daarvan geniet hij een opmerkelijk goede gezondheid. „Hij heeft de bloeddruk van een jonge vent”, vertelt zijn dochter M. de Reus-Vijfvinkel. „Hij is soms wel eens even in de war, maar je kunt nog heel best een gesprek met hem voeren. Mijn vader heeft een optimistisch en opgeruimd karakter.”

Vijfvinkel komt uit een gezin van zes kinderen. Geen van de anderen is heel oud geworden. Zelf kreeg hij vijf kinderen, van wie er één op 7-jarige leeftijd overleed. Twee jaar terug overleed zijn oudste zoon. Zijn negen klein- en twintig achterkleinkinderen bezoeken hem regelmatig.

De 107-jarige keek uit naar zijn verjaardag. Hij is trots op de felicitatiebrief van de koningin en verheugt zich al op het bezoek van de burgemeester. „Maar denk je nou dat ik er de hele dag bij stilsta dat ik al 107 ben? Welnee joh, dat is toch geen prestatie”, zegt hij hoofdschuddend.

Vijfvinkel is zelf nog het meest verwonderd over het bereiken van z’n ouderdom. Vroeger was hij een „zwak poppetje. De meester stuurde me dikwijls naar huis, zo’n hoofdpijn had ik dan, altijd ziek en zwak. Dat ben ik overgroeid en ik weet nu gelukkig niet meer wat hoofdpijn is. Rond m’n zeventigste heb ik eens flinke griep gehad, maar verder ben ik gelukkig zelden ziek.”

Najaar 2009 verhuisde de krasse baas vanuit zijn bejaardenwoning, waar hij zelfstandig woonde, naar het spiksplinternieuwe verpleeghuis De Bliekenhof, hartje centrum van Klaaswaal. „Daarmee ben ik terug”, wijst Vijfvinkel naar buiten. „Ik ben hier vlakbij geboren in de Kerkstraat, dat huis is later nog een tijdje gemeentehuis geweest.” Hij valt even stil en zegt dan: „En hier, zo vlak bij m’n geboortegrond, wordt het ook mijn sterfhuis.”

Vijfvinkel heeft in z’n lange leven tot ver na de pensioengerechtigde leeftijd samen met z’n vrouw een drogisterij gehad. Daarnaast had hij tal van maatschappelijke functies, variërend van de muziekvereniging, de Oranjevereniging en vooral „de geliefde” gereformeerde kerk in Klaaswaal. „Als je vroeger een das droeg, werd je gevraagd voor bestuurlijke functies.” Voor de kerk was hij meer dan zeventig jaar actief.

Tot voor kort volgde hij nog met veel belangstelling het doen en laten van de politiek. Het vragenuurtje van de Tweede Kamer was z’n favoriete televisieprogramma.

Voor de kinderen is het een rust dat hun vader nu door verpleegkundigen in de gaten wordt gehouden. „Eigenlijk bloeit hij hier op”, vertelt mevrouw De Reus, „voorheen zat hij vaak alleen, nu veel minder. Hij schilt zelfs de aardappelen en peertjes in het verpleeghuis.”