„De zuil is iets geworden waar we ons veilig in voelen. We kunnen ons er in terugtrekken, zodat we geen last hebben van de wereld. Dat is zó on-Bijbels. Kijk maar naar Efeze 6, waar het gaat over de geestelijke wapenrusting. Als je naar die wapenrusting kijkt, zie je dat de rug onbedekt is. De wapens zitten allemaal aan de voorkant. Dus als een strijder zich omdraaide, was hij hopeloos verloren. Hij moest dus aanvallen en niet vluchten. Dat laatste is wel precies wat we met onze zuil doen. Wij hebben ons omgedraaid, de wereld de rug toegekeerd en we zijn de zuil ingedoken. Daarom heeft de wereld ons te pakken en zijn wij gigantisch werelds geworden.Wereldgelijkvormigheid is geen daad, maar een houding. Wij denken nog steeds: als wij ons reformatorisch onderwijs houden, dan komt het nog wel goed. Maar we verwachten teveel van dat onderwijs.” (…) „Onze zuil is de wereld met een reformatorisch sausje. Wij doen precies dezelfde dingen in de zuil als de wereld ook doet. We maken ons druk over materiële zaken, over wonen, vakanties en kleding.”

Met het beeld uit Efeze 6 bepleit u de aanval te kiezen. Hoe staat u tegenover een eventueel op te richten platform dat het reformatorische gedachtegoed verdedigt?

„Het is aardig dat zo’n platform de mening van de zuil naar buiten toe wil verwoorden, maar dat is niet waar het moet gebeuren. Alle christenen moeten daarbij betrokken zijn. Wanneer er zo’n platform wordt opgericht, krijgen veel mensen een houding van: die mannen zoeken het wel uit, wij kunnen weer rustig achterover zitten.”

De Waarheidsvriend

In De Waarheidsvriend (orgaan van de Gereformeerde Bond) blikt prof. dr. W. Verboom terug op het jaar 2009. „Ik maak me grote zorgen voor mijn kinderen en kleinkinderen.”

„Waar ik nu het meeste mee zit zijn de signalen van een groeiende intolerantie tegen het christelijk geloof in ons land. Er vinden werkelijk aardverschuivingen plaats, waarvan een vorige generatie geen notie had. De teruggang van protestants Den Haag met 160.000 leden in een halve eeuw is hiervan een symptoom. Verbeeld ik het me of is het echt zo dat we aan het begin staan van openlijk, collectief en soms zelfs georganiseerd verzet tegen het christelijk geloof? Wie in het publieke domein voor zijn christelijke overtuiging uitkomt, zal aan weerstand en zelfs weerzin niet meer ontkomen. Ik zie het bord langs de A4. Het atheïsme gaat tot de aanval over. Zet deze tendens niet door, nu D66 zo groeit? Ik zie zoveel dingen die daarop wijzen. De SGP krijgt klap na klap. Rouvoet wordt voortdurend beledigd om zijn standpunt (…) Ik maak me grote zorgen voor mijn kinderen en kleinkinderen, veel meer dan vorig jaar. Maar ik weet ook dat we als christenen hiermee niet klaar zijn. Begint het oordeel niet bij het huis van God? Hoeveel wantrouwen en onverdraagzaamheid spreekt er uit de rubriek Opgemerkt in het RD? Mag dat allemaal maar geplaatst worden, moet je daar niet mee stoppen? Is wat er bij de EO in 2009 gebeurde niet zeer teleurstellend? Een omroep beschaamde zijn leden. En is de refozuil van binnen niet ziek? Maar laat ik het nog persoonlijker maken. Hoe is het gesteld met de kerk? Kerken waarin ik na 2004 mag voorgaan, zijn soms meer dan half leeg. Niet door secularisatie maar door scheuring. Als ik naar huis rijd na zo’n dienst, waarin een kleine gemeente het Woord uit je mond trekt, zit ik vaak met tranen in mijn ogen en roep ik in mezelf tot al die broeders en zusters die weggingen: waar zijn jullie nou? Laat nou eens zien dat je ook zo erg vindt wat er is gebeurd. Zal de Heere bij ons, ja bij ons (!) geloof vinden als Hij zal weder­komen? Hoe zullen we wat we gedaan hebben, ooit kunnen uitleggen aan onze hemelse Rechter? Broeders en zusters, herkent u dat?

Ik roep allen die deze brief lezen op om te stoppen met de verkruimeling en daarmee de vernietiging van het kerkelijk leven, in het bijzonder binnen de gereformeerde gezindte. Trouw gevraagd!”