In 2001 beloofden de rijke WTO–leden opkomende economieën en arme landen een eerlijkere kans te geven in de wereldhandel. In ruil hiervoor dienden deze landen hun markten ook verder open te stellen voor goederen en diensten uit de geïndustrialiseerde landen. De onderhandelingen in deze Doha–ronde slepen echter al jaren voort.Aan de ene kant valt het Westerse landen zwaar om landbouwsteun, die producten uit armere landen buiten de deur houdt, op te heffen. Aan de andere kant willen opkomende landen voldoende bescherming voor de eigen boeren en fabrikanten tegen de internationale concurrentie.

Vorig jaar leidde een alles–of–nietspoging om de onderhandelingen vlot trekken na een ruime week vergaderen uiteindelijk toch weer tot een breuk. Vooral de Verenigde Staten en India konden het niet eens worden en leken de onderhandelingen voor jaren op slot te gooien. Verkiezingen hebben in beide landen echter gezorgd voor nieuwe gezichten aan de onderhandelingstafel en een nieuw – voorzichtig – optimisme.

De hoop dat de belangrijkste struikelblokken dit jaar alsnog uit de weg zullen worden geruimd, werd verder gevoed door de wereldleiders die op de verschillende economische crisistoppen van het afgelopen jaar keer op keer plechtig het belang van een nieuw vrijhandelsakkoord benadrukten. Op de jaarlijkse WTO–top van handelsministers wezen ook bijna alle aanwezigen 2010 aan als het jaar waarin de ronde moet worden afgerond.

Ondanks alle mooie woorden gaat de vooruitgang nog altijd langzaam. WTO–topman Pascal Lamy laat de moed echter nog niet zakken. Eind maart moet duidelijk zijn of een akkoord dit jaar haalbaar is, zo liet hij eerder deze maand weten.