Het kantoor van de in 1946 opgerichte Kirisuto Shimbun, een kleine protestantse krant die alleen op zaterdag verschijnt, is onopvallend gehuisvest op de vierde verdieping van een verwaarloosd gebouw in het centrum van de hoofdstad Tokio. De kleine rommelige ruimte staat vol met vijftien bureaus vol papieren en boeken.Op een van de bureaus ligt een enorme stapel retour gezonden enveloppen. Op de bovenste staat de naam van een predikant. Eroverheen is geschreven: „Retour afzender. Overleden.” De enveloppe is representatief voor de problemen van de krant. Officieel ligt de oplage op 50.000, maar in werkelijkheid is dit aantal veel kleiner. „We zijn jaren geleden gestopt met het publiceren van de werkelijke cijfers”, zegt hoofredacteur Shinji Masutani (32). „Het aantal abonnementen daalt alleen nog maar. Veel van onze lezers zijn ouder dan 60 jaar.”

In 2007 friste de redactie de krant op, in de hoop meer abonnees te krijgen. „We zijn in kleur gaan drukken. Maar dat heeft onvoldoende geholpen om jonge lezers te trekken.”

De enorme terugloop van lezers heeft onder andere te maken met de beperkte missie van de krant. De Kirisuto Shimbun concentreert zich volledig op christelijk nieuws: onderwerpen zoals de Japanse grondwet (Japanse conservatieven willen die herschrijven om het verbod op het deelnemen aan oorlogen te schrappen) en „andere zaken waarover christenen dienen te denken.”

Kirisuto Shimbun levert geen nieuws zoals de niet-christelijke Japanse kranten. „We schrijven bijvoorbeeld niet over een Noord-Koreaanse atoomwapentest, maar wel over de reactie van de kerk op een dergelijke proef. Dat is wat we belangrijk vinden.”

De krant richt zich op een breed publiek. „We zijn een protestantse krant, maar ook rooms-katholieke predikanten schrijven artikelen.”

Verder maakt Kirisuto Shimbun gebruik van schrijvers zonder christelijke achtergrond, zoals de Japanse filosoof Tetsuya Takahashi, en van boeddhistische priesters. „Ik geloof dat dit belangrijk is”, zegt Masutani, „want er zijn zaken die een christen misschien niet opmerkt, maar die een niet-christen wel signaleert. Bijvoorbeeld de manier waarop niet-christenen het christendom ervaren, wat het publiek verwacht van de christelijke kerk en kritiek op het christendom.”

Ondanks deze instelling lijkt het einde van de 63-jarige krant onafwendbaar. „Omdat we ook christelijke boeken publiceren, slagen we erin te overleven.”

Dvd

Het bedrijf is het afgelopen jaar begonnen met de uitgave van Ministry, een tijdschrift voor predikanten en priesters.

Het blad brengt informatie die vooral relevant is voor het leven van voorgangers. Elke uitgave verschijnt bijvoorbeeld samen met een dvd met interviews en een volledige preek. „Predikanten hebben niet de kans om de preken van andere voorgangers te horen. Ze lezen weliswaar preken van anderen, maar dit is de eerste keer dat ze beelden kunnen zien. Dat is enorm interessant.”

Kai Saito, een jonge predikant van een kleine protestantse gemeente in de West-Japanse stad Nishinomiya, beaamt dit. „Het blad biedt veel artikelen die interessant zijn voor jonge predikanten”, zegt hij. „Behalve dit tijdschrift wordt er in Japan vrijwel niets voor predikanten uitgebracht dat hen ondersteunt.”

Dit is het derde deel in een zesdelige artikelenserie van de hand van RD-correspondent Kjeld Duits naar aanleiding van 150 jaar christendom in Japan. Morgen deel 4.