Alleen het Vaticaan is nog een stukje ”heilig land” dat christenen zichzelf toedachten. Dat Jeruzalem in 1948 onder internationaal bestuur moest komen en niet de hoofdstad van Israël mocht worden, was wederom een idee van het Vaticaan.Ik werd er wel heel treurig van dat dit onderdeel van de kruistochten, deze duistere bladzijden in de kerkgeschiedenis, wederom werd verzwegen. De kruistochten vormden een duidelijke eerste politiek-geografische manifestatie van de vervangingstheologie. Israël vervangen door de kerk, Israël verdrongen uit het Heilige Land, de kerk in het centrum van de wereld.

Dat Mohammed schuldig was, pleit christenen nog niet vrij van dezelfde onrechtmatige veroveringsdrift, noch van haar misdaad tegen de Joden. De enige rechtvaardiging voor de kruistochten was geweest dat de kerk het land zou hebben veroverd op de moslims om het terug te geven aan de Joden, het volk van God. Helaas, het tegendeel was het geval.

G. A. van der Spek-Begemann

Noordereinde 265

1243 JW ’s-Graveland

Volgens theoloog Willem van der Meiden legt B. J. van Wijk het hele gebeuren van de zondeval over de Bijbeltekst heen (RD 2-12). Ik vraag me af of deze kritiek gegrond is. Want waarop zou de inhoud van een kinderbijbel gegrond moeten zijn, anders dan op de zuivere gereformeerde dogmatiek? Het fragment van Judas, opgenomen in zijn proefschrift, noemt Van der Meiden „gewoon rigide.”

Ik weet niet welk fragment opgenomen is, maar bij het nalezen van dit verhaal in genoemd boek lees ik onder andere de wens van Van Wijk, „of God de kinderen wil leren een Judas in schuld voor Hem te worden. Dan alleen zul je ondervinden dat het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt van alle zonden.” Geeft hij hiermee niet de kern aan van de zuivere leer der waarheid?

Van der Meiden noemt de Bijbel(s), (ook die van Vreugdenhil), „behoorlijk bedreigend voor kinderen” en zelfs „pedagogisch onverantwoord.” Moeten we dan voor onze kinderen afbreuk doen aan de waarheid of hun leugens voorhouden? Zowel de leer van de ellende, als de leer van verlossing én dankbaarheid moet in een kinderbijbel naar voren komen. Van der Meiden belicht in zijn artikel de kinderbijbel van één kant. In geen enkele kinderbijbel is bijvoorbeeld de kerstgeschiedenis zó gevoelvol én eerbiedig beschreven als in die van Van Wijk.

Krijnie Fris

Wethouder Zandbergenlaan 69

3771 KT Barneveld

Met schrik las ik de inside-information die drs. P. J. Vergunst ons aanreikte (RD 8-12) dat er in de reformatorische zuil een beweging op gang is gekomen die het creationisme omarmt. Volgens Van Dale is het creationisme de fundamentalistische (christelijke) beweging, die de opvatting huldigt en propageert dat het ontstaan van de aarde en het leven uitsluitend te verklaren zijn zoals ze in het boek Genesis zijn beschreven. Laat ik nu altijd gedacht hebben dat er een beweging op gang kwam die meer en meer richting Darwin schoof, maar dat het geheel van de gereformeerde gezindte en de Gereformeerde Bond pal stonden achter het sola Scriptura, ook bij het lezen van Genesis 1. Dat lijkt en blijkt dus helaas niet waar te zijn.

„Het is één ding om een fundamentalistische lezing van Genesis 1 en 2 los te laten, het is heel wat lastiger om dan vast te houden aan een historische lezing van Genesis 3”, aldus het evangelische blad Soteria (RD 12-12). En gelijk hebben ze, het ene loslaten en het andere vasthouden is niet alleen lastig, dat is bewezen onmogelijk.

En zo glijden we met onze gezindte, als de Heere het niet verhoedt, dus vriendelijk, respectvol en vrijblijvend confererend op de glibberige baan achter Kuitert en consorten aan. Hopelijk blijven er toch ook nog voldoende fundamentalisten en creationisten over, die het vaandel van het gehele Woord van God hoog mogen houden, ook en vooral op de kansels.

L. Oudenaarden

Hoogeind 27

3465 HA Driebruggen

Graag wil ik reageren op het artikel ”Burgemeester en korpschef zaten te suffen” (RD 10-12). Wie gingen er in de fout, de relschoppers of de politie? Dit lijkt inmiddels in de diverse media de toch wat absurde centrale vraag te zijn geworden met betrekking tot de strandrellen in Hoek van Holland op de avond van 22 augustus.

Toenemende agressie tegen hulpverleners en wetshandhavers is een trend van de afgelopen jaren. Een trend is ook dat de maatschappelijke discussie, grotendeels gevoed door de media, vervolgens vooral gaat over de vraag of de wijze waarop diezelfde hulpverleners en wetshandhavers met die agressie-uitingen zijn omgegaan wel correct is geweest.

Het is belangrijk dat een politieoptreden zoals bij de rellen op het strand van Hoek van Holland kritisch wordt geëvalueerd. Daar waar nodig moeten ook maatregelen worden genomen om de kwaliteit van een dergelijk grootschalig optreden in de toekomst te verbeteren.

Nog belangrijker is de vraag of de tijd er inmiddels niet rijp voor is om dermate strenge preventieve dan wel strafrechtelijke maatregelen mogelijk te maken waardoor een relschopper zich wel drie keer bedenkt voordat hij op de trein naar Hoek van Holland stapt. Wellicht zou het zinvoller zijn als de maatschappelijke discussie zich meer op die vraag zou richten.

De heren Meijboom en Aboutaleb zullen kritisch moeten kijken naar hun eigen optreden en dat van hun ondergeschikten en daar hun conclusies uit moeten trekken. Eén conclusie kan echter bij voorbaat al getrokken worden, en dat is dat zij in ieder geval niet behoorden tot de groep strandgangers die meenden het zich te kunnen permitteren om flessen, stenen, hekken en wat nog meer voor handen was richting de hoofden van de aanwezige politiefunctionarissen te gooien.

Drs. A. Vis

Rode Klaver 39

2923 GH Krimpen aan den IJssel